Αγαπητό μου ημερολόγιο

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

κάθε μέρα που περνάει διαπιστώνω πως τα πράγματα αλλάζουν από την μια στιγμή στην άλλη, και δυστυχώς, προς το χειρότερο. Αν πριν λίγα χρόνια μου έλεγαν ότι θα ζω και θα κυκλοφορώ με μάσκα στο πρόσωπο που θα κρύβει το χαμόγελο, τις γκριμάτσες μου, που θα μου δυσκολεύει την ανάσα θα μου κόβει την αναπνοή, θα με εμποδίζει να φιλήσω τα παιδιά μου, τους φιλους μου, τους ανθρώπους που αγαπάω, θα έλεγα ότι σίγουρα πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας! Κι όμως! Έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι μας… απαραίτητο αξεσουάρ αλλιώς δεν επιτρέπεται να κυκλοφορήσεις στον δρόμο, δεν μπορείς να μπεις σε κατάστημα να ψωνίσεις, δεν γίνεται να δουλέψεις, να περπατήσεις, να ζήσεις! Ζωή με μάσκα, ζωή κρυμμένη, φοβισμένη, υποταγμένη. Μάσκα για προστασία από τον ιό που μας έχει αλλάξει τον τρόπο ζωής, μάσκα για να μας κρατήσει υγιείς, να μη νοσήσουμε. Αλλά για πόσο;

Πόσο θα αντέξουμε να μην μπορούμε να είμαστε αυθόρμητοι, να μην μπορούμε να μιλάμε και να ακούμε ο ένας τον άλλον, να βλέπουμε τις αντιδράσεις του συνομιλητή μας, να ανιχνεύουμε τις κινήσεις, τις αντιδράσεις του, να βλέπουμε να δαγκώνει τα χείλη του και να αποδοκιμάζει ή να διστάζει να απαντήσει; Να ανασαίνεις και να νιώθει ο άλλος την ανάσα σου, να νιώθεις ότι σε επιθυμεί ή ότι σε αποφεύγει.
Για πόσο θα καταπιέζουμε τα συναισθήματα μας, θα βρίσκουμε δικαιολογία και άλλοθι πίσω από μια μάσκα; Πόσοι βολεύονται πίσω της; Πόσοι νιώθουν ασφαλείς σε ο,τι κάνουν! Δεν μου αρέσει που είμαι αναγκασμένη να την φοράω αλλά το κάνω, για τους ανθρώπους που αγαπώ, για να τους προστατέψω, όπως μου υπέδειξαν. Εύχομαι μόνο να μην κρατήσει πολύ. Να μπορέσουν τα παιδιά να παίζουν ξανά ελεύθερα, να μπορούν οι νέοι να ερωτεύονται, να φιλιούνται, για να μπορούν οι μεσήλικες να αγκαλιάζουν τους γονείς τους χωρίς φόβο, χωρίς τύψεις ότι μπορούν να τους βλάψουν, για να μπορώ να χαμογελάω και να με βλέπουν, ο άντρας μου, τα παιδιά και οι φίλοι μου. Για να φοράω το κραγιόν μου και να αφήνω χρωματιστά όμορφα σημάδια στα μάγουλα όσων αγαπώ! Για να μπορώ να είμαι ξανά ο εαυτός μου!