ΦΩΤΕΙΝΗ ΛΕΒΟΓΙΑΝΝΗ

Γράφει: η Φωτιάδη Χριστίνα-Άννα και η Αγγελική Μεταξά

1. Είσαι μια νέα ηθοποιός αλλά παρ’ όλα αυτά έχεις συμμετάσχει σε πολύ αξιόλογες δουλειές. Υπάρχει κάποια δουλειά που ξεχωρίζεις;

Για καθαρά συναισθηματικούς λόγους κι επειδή ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, θα πω τον «Οιδίποδα Τύραννο». Ήταν μια μαγική στιγμή για μένα και μια παρά πολύ ευτυχής συγκυρία. Ήμουν ακόμα μαθήτρια στη σχολή του Γιώργου Κιμούλη και ο δάσκαλός μου,  μου έδωσε την ευκαιρία να τον ακολουθήσω σε αυτή την περιοδεία από την οποία έχω πολύ τρυφερές αναμνήσεις.

2. Υπήρξε κάποια παράσταση ή κάποιος ηθοποιός που να αποτέλεσαν κίνητρο για σένα να γίνεις ηθοποιός;

Επειδή είμαι παιδί που μεγάλωσα με την τηλεόραση, ο κινηματογράφος προηγήθηκε ως ερέθισμα. Οι ταινίες με τραβούσαν μέσα στο μαγικό τους κόσμο κι έτσι η απόφαση του να γίνω ηθοποιός είχε παρθεί πριν καν επισκεφτώ το θέατρο.

3. Φέτος πρωταγωνιστείς  στην παράσταση »Κι εγώ σ’ αγαπώ» στο θέατρο Χυτήριο. Μίλησε μας για τον ρόλο σου.

Η Σέλλευ είναι μια γυναίκα που δεν είναι σταθερή στα θέλω της αλλά παρόλα αυτά είναι σταθερή στο να τα υπερασπίζεται. Κι αυτό είναι που θαυμάζω σ’ αυτήν. Της αρέσει να πλάθει μια συγκεκριμένη εικόνα για τον εαυτό της κάθε φορά και να την προβάλλει στους γύρω της. Είναι από αυτές τις δυστυχείς περιπτώσεις ανθρώπων που ζουν στο κενό μεταξύ αυτού που πραγματικά είναι κι αυτού που θα ήθελαν να είναι. Κι αυτό είναι κάτι που βρίσκω ευφυές στο έργο. Ο συγγραφέας μέσω αυτού του χαρακτήρα είχε παρατηρήσει ήδη τις νευρώσεις μιας γενιάς που την επόμενη δεκαετία έγιναν απολύτως ξεκάθαρες με την έλευση των social media.

4. Ομολογουμένως είναι ένα δύσκολο έργο, μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις και το γεγονός ότι αυτές δοκιμάζονται στις μέρες μας. Πιστεύεις ότι όντως οι ανθρώπινες σχέσεις  δοκιμάζονται στην εποχή μας;

Οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται σε κάθε εποχή. Η συνύπαρξή μας με τους άλλους είναι δομικό στοιχείο της ίδιας μας της ύπαρξης και αποτελεί διαχρονικά δραματικό υλικό. Απλώς κάθε εποχή έχει τις δικές τις προκλήσεις. Δεν πιστεύω όμως ότι υπήρξε στιγμή στον κόσμο που οι ανθρώπινες σχέσεις δεν ήταν περιπλοκές. Κι αυτό είναι βέβαια που κάνει πάντα τέτοιου είδους έργα επίκαιρα. 

5. Η ηρωίδα που υποδύεσαι αντιμετωπίζει μάλλον με μια ελαφρότητα τις ανθρώπινες σχέσεις και δείχνει να μην έχει σε μεγάλη εκτίμηση τον άνθρωπο που έχει δίπλα της. Πόσο δύσκολο είναι για έναν ηθοποιό να πρέπει να αποδώσει έναν ρόλο που ενδεχομένως είναι εντελώς έξω από τον χαρακτήρα του και τόσο κόντρα σε αυτά που ο ίδιος πρεσβεύει;

Δεν πιστεύω πως η Σέλλευ έχει ακριβώς συναίσθηση αυτής της ελαφρότητας. Προσπαθεί να γεμίσει το κενό της όπως κάνουμε όλοι μας.

Η δουλειά του ηθοποιού δεν είναι να κρίνει το χαρακτήρα που υποδύεται αλλά να κατανοεί τι τον κινεί. Αυτό είναι η μαγεία της υποκριτικής. Είναι μια διαρκής άσκηση ενσυναίσθησης.

6. Ποιο είδος θεάτρου προτιμάς και γιατί;

Δεν αποκλείω τους πειραματισμούς  και είμαι πάντα ανοιχτή σε νέους τρόπους αφήγησης αλλά το κλασικό θέατρο είναι αυτό που αγαπώ και θα ήθελα να κάνω. Αν η τέχνη είναι να βάζεις μια τάξη στο χάος, οι κλασικές αφηγήσεις και ο ρεαλισμός το κάνουν άκρως αποτελεσματικά γι’ αυτό και δεν έχουν καταρριφθεί τόσους αιώνες.

7. Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα ήθελες να παίξεις στο μέλλον;

Ειλικρινά δεν το έχω σκεφτεί τόσο συγκεκριμένα. Κάθε ρόλος είναι ευπρόσδεκτος. Προσπαθώ να αποφεύγω να περιορίζω μόνη μου τον εαυτό μου.

8. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;

Διανύουμε λίγο αβέβαιους καιρούς και η εποχή δεν προσφέρεται για σχέδια. Είναι πρακτικά μια δύσκολη περίοδος για το θέατρο όποτε προς το παρόν νιώθω πολύ ευτυχής που έχω τη δυνατότητα να είμαι στην συγκεκριμένη παράσταση η οποία και εύχομαι να συνεχιστεί για όσο το δυνατόν περισσότερο.