ΒΑΝΑ ΠΕΦΑΝΗ

Γράφει: η Χριστίνα-Άννα Φωτιάδη και η Αγγελική Μεταξά

1 Είστε από τις ηθοποιούς που ελάχιστα πράγματα ξέρουμε για εσάς, έξω από τη δουλειά σας. Ποια είναι η Βάνα Πεφάνη;

Πιστεύω ότι μας ορίζουν οι άνθρωποι- όσοι μας ξέρουν καλά- και οι πράξεις μας . Δεν κρύβομαι-πως θα μπορούσα άλλωστε με την δουλειά που επέλεξα- αλλά δεν μ’ αρέσει και η άνευ λόγου έκθεση και σίγουρα είμαι σχεδόν ανίκανη να αυτοσυστηθώ. Ίσως να γνωρίζετε ελάχιστα για μένα επειδή κι εγώ η ίδια ανακαλύπτω καθημερινά τον εαυτό μου.

2. Τα τελευταία χρόνια δεν σας βλέπουμε συχνά στην τηλεόραση. Είναι συνειδητή επιλογή;

Κάποιες φορές μια απόλυτα συνειδητή επιλογή, σου γυρίζει μπούμερανγκ. Ήταν απόφαση μου να απέχω μετά την καθημερινή σειρά «Μυστικά της Εδέμ» γα να ησυχάσει ο κόσμος από την εικόνα μου και να μπορέσω να επαναπροσδιοριστώ .Αργότερα έλειψα αρκετά στο εξωτερικό και σε συνδυασμό με κάποια «όχι» που είπα, οι προτάσεις λιγόστευαν. Έχω ακούσει ότι «η Πεφάνη σκηνοθετεί πια και δεν παίζει» , ότι «Δεν κάνει πια τηλεόραση»  μέχρι και το πιο αναίτιο «Είναι ακριβή». Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν κάποιες  σειρές που θα ήθελα πολύ  να συμμετέχω αλλά δεν μου έγινε ποτέ πρόταση από αυτές.

3. Ηθοποιός αλλά και σκηνοθέτης. Πόσο εύκολο είναι για έναν ηθοποιό να σκηνοθετεί συναδέλφους του;

Στη δουλειά μας τίποτα δεν είναι εύκολο. Σίγουρα κατανοώ περισσότερο τη θέση του ανθρώπου που βρίσκεται πάνω στη σκηνή, γιατί έχω βρεθεί εκεί και γνωρίζω τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Προσπαθώ να βρω λύσεις και τρόπο να δημιουργήσω την ασφάλεια που χρειάζεται ένας ηθοποιός για να δημιουργήσει. Το όποιο «όραμα» έχω για την παράσταση το στηρίζω στους ανθρώπους, δεν λειτουργώ ερήμην τους.

4. »Κάτω Παρθενώνας». Το έργο του Μηνά Βιντιάδη που σκηνοθετείτε φέτος. Μιλήστε μας γι’ αυτό.

Μια ευτυχής συνάντηση. Με τον Μηνά Βιντιάδη, τους ηθοποιούς και όλους τους συντελεστές της παράστασης. Το συνειδητοποιώ τώρα, που κάνουμε αυτές τις λίγες παραστάσεις του καλοκαιριού. Τώρα που απομακρύνθηκα λίγο απ’ τη δουλειά μας και την ξαναβρήκα. Ένα έργο με δυναμική, χιούμορ, σασπένς και συναίσθημα που φέρνει κοντά δυο αντίθετους κόσμους. Μέσα από συγκρούσεις αυτοί οι δύο ήρωες επηρεάζουν και αλλάζουν ο ένας τον άλλον. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που ερμηνεύουν μοναδικά θεωρώ,  ο Λεωνίδας Κακούρης και ο Χρήστος Σαπουντζής.

5. Έχετε δηλώσει στο παρελθόν για το έργο: »Με γοήτευσε η ιστορία που ξεδιπλώνεται. Αυτή η απρόσμενη συνάντηση δύο ανθρώπων, σε μια οριακή στιγμή του ενός, και κατά  πόσο το τυχαίο έχει τη δύναμη να αλλάξει τις ζωές μας». Μπορεί όντως το τυχαίο να αλλάξει τις ζωές μας;

Σημασία έχει κατά πόσο οι άνθρωποι είναι ανοιχτοί και αφήνουν χώρο στο τυχαίο. Καθημερινά μας συμβαίνουν πράγματα, συναντούμε ανθρώπους, διασταυρώνουμε βλέμματα ή χαμόγελα. Πόσα απ’ αυτά θυμόμαστε στο τέλος της μέρας; Πόσες φράσεις έχουμε πραγματικά ακούσει; Ναι, πιστεύω πως όλοι μας έχουμε υπάρξει τυχεροί στο να βοηθήσουμε ή να βοηθηθούμε από μια τυχαία συνάντηση. Πόσοι από εμάς της δώσαμε την πρέπουσα προσοχή, αυτό είναι κάτι που αγνοώ.

6.  Εκτός από ηθοποιός και σκηνοθέτης όμως είστε και καθηγήτρια υποκριτικής τέχνης. Διοργανώνετε μάλιστα και ένα σεμινάριο υποκριτικής  με έργα του Τσέχωφ στο Tabula Rasa.  Πείτε μας κάποια πράγματα γι’ αυτό το σεμινάριο.

Με αφορμή τα δυο σπουδαία έργα «Τρείς αδελφές» και «Θείος Βάνιας» του Τσέχωφ, το Tabula Rasa διοργανώνει και φιλοξενεί το σεμινάριο μου, «Με οδηγό τις λέξεις και τις σιωπές». Από την ανάλυση των λέξεων, των φράσεων και την επιλογή αυτών, οι συμμετέχοντες θα περάσουν στην πράξη, προφέροντας στο σήμερα ένα κείμενο γραμμένο εκατό χρόνια πριν, δίνοντας του τον προσωπικό τους  ρυθμό κατανοώντας πως ο λόγος, οι λέξεις, δημιουργούν έναν θεατρικό χαρακτήρα. Επικεντρωμένοι στο  υπόγειο χιούμορ που διαπερνά και καθορίζει τα έργα του Τσέχωφ, θα διερευνήσουμε τις δυνατότητες που δίνει στο ηθοποιό ένα τόσο ισχυρό εργαλείο. Στόχος του σεμιναρίου είναι η βελτίωση της όποιας τεχνικής διαθέτουμε, η ευαισθητοποίηση απέναντι στα κλασικά κείμενα και τελικά η εξέλιξη της προσωπικής μας καλλιτεχνικής διαδικασίας.

7. Έχετε γράψει και πολλά θεατρικά έργα καθώς και το μονόπρακτο »Σοβαρό ατύχημα επιβάτη» που βραβεύτηκε το 2015 στο 1ο Εργαστήρι Συγγραφής Θεατρικού Κειμένου του Εθνικού Θεάτρου. Πείτε μας δυο λόγια για αυτή σας την ιδιότητα.

Είναι μια ιδιότητα που ακόμα την «κατασκοπεύω». Δεν θα μπορούσα σε καμιά περίπτωση, να ονομάσω τον εαυτό μου συγγραφέα, αν και έχω γράψει μέχρι στιγμής τέσσερα θεατρικά έργα και έχω διασκευάσει άλλα τρία. Θεωρώ όμως πως η συγγραφή, απαιτεί πολλές ώρες «πτήσης» , ολοκληρωτικό δόσιμο, ολονύκτιο παίδεμα με τις λέξεις. Εμένα κυριολεκτικά μου προέκυψε. Σαν ανάγκη να ακουμπήσω κάπου προσωπικά βιώματα και ανησυχίες. Η συγγραφή μου αποκαλύπτει τις ελλείψεις μου και με κρατά συγκεντρωμένη σε στόχους και θέλω, που είχα ξεχάσει. Τελικά νομίζω πως με ότι ασχολούμαι, κυκλώνω την τέχνη του Θεάτρου. Εκεί καταλήγω πάντα.

8. Πόσο εύκολο είναι για έναν ηθοποιό να αποβάλει έναν ρόλο, επιστρέφοντας στην καθημερινότητά του;

Είναι ζητούμενο και  επείγουσα ανάγκη. Τον σκεφτόμαστε, τον νταντεύουμε, τον κοιμόμαστε, τον μισούμε το ρόλο μας, όσο διαρκούν οι πρόβες, όσο κρατάει μια παράσταση. Μέχρι εκεί. Οτιδήποτε άλλο το θεωρώ υπερβολή και μαζοχισμό. Μας είναι απαραίτητη η καθημερινότητα για μπορέσουμε να κάνουμε θέατρο.

9. Πιστεύετε ότι οι σημερινοί ηθοποιοί »ποιούν το ήθος»;

Το «ποιώ ήθος» σημαίνει δημιουργώ χαρακτήρα. Αυτή είναι η δουλειά μας. Να υποδυόμαστε κάποιον χαρακτήρα. Μερικοί από εμάς το κάνουν απλώς  καλά, κάποιοι άλλοι καλύτερα και κάποιοι βιώνουν αποτυχίες. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα ανεξαρτήτως ηλικίας. Ίσως η εμπειρία να βοηθά στο καλό αποτέλεσμα, τα πολλά χρόνια εκπαίδευσης το ίδιο αλλά η πρόθεση πιστεύω ότι είναι κοινή σε όλους μας. Να πλάσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα έναν χαρακτήρα.

10. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

Ο Κάτω Παρθενώνας θα παιχτεί στην Νέα Σμύρνη στις 30 Αυγούστου και 4 και 5 Σεπτέμβρη στην Κάσο και στην Κάρπαθο. Ακολουθεί τον Οκτώβριο η σκηνοθεσία μου στον Θείο Βάνια στο Πολιτιστικό του Δήμου Διονύσου και το σεμινάριο μου “Με οδηγό τις λέξεις και τις σιωπές” στο Tabula rasa.Ενώ γνωρίζω και κάποια επόμενα βήματα, σταματώ εδώ και εύχομαι να είμαστε όλοι υγιείς  για να πραγματοποιήσουμε ό,τι ονειρευόμαστε.