Φτερά στο τσιμέντο

Μυθιστόρημα

της Ευσταθίας Ματζαρίδου

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Περισπωμένη

Μια νέα γυναίκα καθηλωμένη και δια βίου ανήλικη, ζώντας σε μια δυσλειτουργική  οικογένεια (πατέρας – μητέρα – οικιακή βοηθός), που συνδέεται μόνο με τα δεσμά της αδιαφορίας, της απώθησης και του παραγκωνισμού, ξεδιπλώνει την απροσμέτρητη μοναξιά της σε μια ασθμαίνουσα αφήγηση. Το ακμαίο της πνεύμα συνθλίβεται από τον κοινωνικό αποκλεισμό. Κι όμως παλεύει και διεκδικεί μια θέση σε έναν κόσμο που δεν έχει μάτια για τον δύσμορφο, δεν έχει αυτιά για τον πονεμένο, δεν έχει χώρο για τον διαφορετικό. Οι σκέψεις της για τον μικρόκοσμο μέσα στο σπίτι και για τον μεγάκοσμο εκεί έξω γίνονται ο καθρέφτης μιας κοινωνίας που αναπαύεται αυτάρεσκα πάνω στις διαχωριστικές γραμμές που έχει χαράξει. 

Κείμενο οπισθόφυλλου:
«Τη νύχτα όλοι κοιμούνται και τότε παρ’ όλη την ακινησία μου, νιώθω ελεύθερη, γιατί η νύχτα για τους σκλάβους είναι η μόνη στιγμή ελευθερίας. Μπορώ να είμαι, όσες ώρες θέλω στο διαδίκτυο, να χάνομαι σε κόσμους όπου δεν έχω καμιά πρόσβαση, μπαίνω σε μουσικές, σε εικόνες, σε θεάματα, βρίσκω ιδέες και λύσεις για τα πάντα, δημιουργώ υποθετικά προβλήματα και προβλήματα υγείας και μετά ψάχνω όλη νύχτα να βρω λύση. Υποθέτω ότι χάνουμε τον γάτο μας και πρέπει να τον βρούμε, βάζω στο Google, έχασα το γάτο μου και πατάω αναζήτηση, ή ότι έχω χοληστερίνη και σάκχαρο και βουλωμένες αρτηρίες και ψάχνω όλη νύχτα το πρόβλημα, ώσπου τα τόσα που έχω διαβάσει με ικανοποιούν σε τέτοιο βαθμό που πια χαλαρώνω και γύρω στα χαράματα με παίρνει ο ύπνος, ένας ύπνος βαθύς που με προφυλάσσει απ’ όλους τους πρωινούς θορύβους των γονιών μου, γιατί ειδικά οι πρωινοί τους θόρυβοι με πανικοβάλλουν και με παραλύουν σε τέτοιο βαθμό που νιώθω ολόκληρη, από το κεφάλι ως τα ακροδάχτυλα, βαριά τραυματισμένη, ολόκληρη σε γύψο και μόνο τα εσωτερικά μου όργανα είναι σε κίνηση και τα μάτια μου, το εσωτερικό τους σε κίνηση, σαν κυνηγημένα, γιατί έχω τεράστια απελπισία που εγώ δεν μπορώ να μετακινηθώ και δεν μπορώ να προσφέρω τίποτα σε κανέναν εκεί έξω και δεν είμαι απαραίτητη σε κανέναν και κανένας δεν θα με αναζητήσει ποτέ κι όλο αυτό μου δημιουργεί και μια ενοχή, σαν να είναι η ακινησία μου και η παραμονή μου στο σπίτι θέμα προσωπικής οκνηρίας, μιας οκνηρίας βαθιάς…

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Ευσταθία Ματζαρίδου (Ορεστιάδα, 1962).

Σπούδασε φιλολογία στο Α.Π.Θ και ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας. Έζησε και εργάστηκε επί χρόνια στη Γερμανία. Από το 2006 ζει στην Αθήνα. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα:Ένας κόμπος όλa (Μεταίχμιο), Τα ρούχα ( Σμίλη).

Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ελληνικά και ξένα περιοδικά.

Το μυθιστόρημά της Τα ρούχα διασκευάστηκε για το θέατρο αλλά οι παραστάσεις ματαιώθηκαν λόγω πανδημίας.