Γέφυρα πολιτισμού

ΑΝΤΖΕΛΙΚΑ ΠΡΑΠΑ-ΑΙΜΙΛΙΑ ΚΟΥΦΑ: ΟΤΑΝ Η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ»

By Αγγελική Μεταξά | 17 Φεβρουαρίου 2021

Δύο γυναίκες ταλαντούχες, χαρισματικές -μητέρα και κόρη- με αγάπη και σπουδές στην τέχνη, με σχεδόν ταυτόχρονη πορεία αφού η μητέρα πέρασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών στην Θεσσαλονίκη παντρεμένη και με 3 παιδιά(!) και μετά από ένα χρόνο εισήχθη και η κόρη της. Τελείωσαν σχεδόν μαζί την Σχολή και η καθεμια ασχολήθηκε με το κομμάτι που την εκφράζει το ίδιο δημιουργικά και παθιασμένα.

Aς τις γνωρίσουμε μέσα απο ένα αφηγηματικό βιογραφικό τους

Αντζέλικα Πράπα

«Τη ζωγραφική τη διεκδίκησα και εξακολουθώ να τη διεκδικώ καθημερινά με πάθος! Είναι το εργαλείο για να ανακαλύπτω και να αφομοιώνω τον κόσμο που με περιβάλλει»

Γεννήθηκα άνοιξη, κάτω από το βαρύ ουρανό του Βορρά, τυλιγμένη στις μυριάδες πράσινες αποχρώσεις του και μεγάλωσα στο μαλακό φως του νότου, βουτηγμένη σε όλα τα μπλε του ορίζοντα και της θάλασσας. Είχα την τύχη , από την κούνια μου ακόμα, σε δύο κόσμους να πορεύομαι και να ανακαλύπτω. Σε δύο γλώσσες να μιλώ και να σκέφτομαι, πολλές πραγματικότητες να ζω. Ελληνική η πατρική μήτρα, προσφυγική ·από το καλούπι της προκύπτει φροντίδα, απόλαυση στην καθημερινότητα, αποδοχή της μοίρας, φιλότιμο, προσωρινότητα, απ’ το μητρικό το αίμα αυστριακή πειθαρχεία και ενδοσκόπηση, φαντασία, ενοχή και αναζήτηση. Οι δύο μου κόσμοι συμπορεύθηκαν ισότιμα στη μέχρι τώρα ζωή μου μέσα από τις σπουδές και τις εμπειρίες αλλά κυρίως μέσα από την αδιάκριτα αντίληψη του κόσμου γύρω μου.

Πιο πολύ απ´ όλα με χαρακτηρίζει πιστεύω η περιέργεια και η όρεξη να ανακαλύπτω και να μαθαίνω. Φοβάμαι πως δε θα προλάβω στη ζωή αυτή να μάθω και να βιώσω όλα τα φωτεινά κομμάτια της που άπλετα προσφέρονται. Με πάθος αναζητώ γνώσεις, μέρη, μουσικές, βιβλία, σκέψεις, εικόνες, ανθρώπους, αισθήματα. Μου αρέσει να βρίσκω στους ανθρώπους το μικρό ευάλωτο κομμάτι τους, το τρυφερό τους κέντρο. Έμαθα (δύσκολα ομολογώ) να πορεύομαι με το φώς και τα σκοτάδια μου και να αποδέχομαι στα ίσα και τα δυο.

Έτσι λοιπόν Χαίρομαι, απολαμβάνω, ψάχνω, βλέπω, αναζητώ, αγαπώ-πολύ!

Παθιάζομαι, ζω συχνά μέσα στο μυαλό μου παράλληλες ζωές, αποσύρομαι, ζηλεύω, αγωνιώ, ενθουσιάζομαι-πολύ!

Βαριέμαι εύκολα, δεν είμαι τελειομανής, φοβάμαι, αγχώνομαι, μελαγχολώ.
Φροντίζω, υπερβάλλω, τολμώ, αναβάλλω.

Πειθαρχώ και υπακούω, εξαφανίζομαι, διαλύομαι, ανασυντάσσομαι-εύκολα.

Τη ζωγραφική τη διεκδίκησα με πάθος στη ζωή μου. Υπήρχε τόσο το υλικό στο νου και τη ψυχή μου όσο και ο λόγος για να αφοσιωθώ από ένα σημείο και μετά συνειδητά και αποκλειστικά. Την σπούδασα δίπλα σε αγαπημένους δασκάλους και εισέπραξα την αφοσίωση μου πολλαπλάσια. Είναι το εργαλείο που επεκτείνει τις αισθήσεις, το μυαλό και τα συναισθήματά μου και το μέσο για να εισπράττω και να επικοινωνώ τον κόσμο γύρω μου με τρόπο που με ανακουφίζει, με εκφράζει και με πληρεί.

Εκθέσεις και Συμμετοχές:

2016

Galleria Borgese, Ρώμη, “Historical Prize for Contemporary Artist”
DonopoulosIFA,Θεσσαλονίκη, Trans-Continental Nexus
Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο Νικήτης, Χαλκιδική, Bluemarine
Galleria La Pigna-Palazzo Maffei Marescotti, Ρώμη ,Giubileo della Misericordia
Museo d’Arte e Scienza di Milano, Milano,Premio Arte e Scienza 2016
Ατομική έκθεση
Donopoulos IFA, Θεσσαλονίκη, “Water Ways”

2015

London Art Biennale, Chelsea Old Tawn Hall
Teatro Dei Dioscuri, Rome, “Artisti contemporanei tra castore polluce”
Vatican, Rome, “L’Arte Contemporanea”
Historical Museum of Archeology of Olbia, Sardegna, “Artisti Internationali”
Biennale Chianciano, Art Museum Chianciano
Personal Exhibition, Goethe Institut of Thessaloniki, “Genius Locki”

2014

Macedonian Museum of Contemporary Art, Thessaloniki, “Graduants”
Gallery “Ro”, Thessaloniki, “Art Action”

2013

Kapudag Gallery, Istanbul, Art Istanbul
State San Louis Potosi, Mexico, “Intersections”
Vlassis Art Gallery, Thessaloniki, “The Inner Game”
Printmaking Centre Helios, Thessaloniki, “To the Point”
Graduated from the Department of Fine and Applied Arts of Aristotle University of Thessaloniki, Greece

2012

Sismanoglio Megaro, Istanbul, “Extroversion”
Macedonian Museum of Contemporary Art, Thessaloniki, “Inspire”
The Big White Fine Arts, Mykonos, “Summer 2012”
Museum of Photography, Thessaloniki, Biennale, “Vom Photo”
Aggelon Vima Art Gallery, Athens, “The Gods of small things”

2010

Personal Exhibition, Thessaloniki, “Gegensätze”

ΑΙΜΙΛΙΑ ΚΟΥΦΑ

ΑΙΜΙΛΙΑ ΚΟΥΦΑ

Γεννήθηκα το 1991 στην Θεσσαλονίκη. Φοίτησα στην Σχολή Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Έχω επίσης μεταπτυχιακό απο το Central Saint Martins School of Arts του Λονδίνου. Έχω συμμετάσχει σε διάφορες εκθέσεις στην Ελλάδα και στο Λονδίνο. Ασχολούμαι με video και installations καθώς και με κατασκευές ξύλου. Στα video η τεχνική που ακολουθώ είναι το στοπ καρέ, δηλαδή πολλές εικόνες μαζί δίνουν την κίνηση(η πρώτη τεχνική του κινηματογράφου). Προτιμώ επίσης να δουλεύω με μηχανήματα περασμένης τεχνολογίας καθώς με απασχολεί πολύ η έννοια της αναλωσιμότητας(ανθρώπινης αλλά και τεχνολογικής) ¨Ολα αλλάζουν πάρα πολύ γρήγορα, τα μηχανήματα θεωρούνται ξεπερασμένα αλλά πίσω από αυτό υπάρχουν και αυτοί που τα χρησιμοποιούν, που τα συντηρούν, εκείνοι που τα εχουν κατασκευάσει. Χρησιμοποιώ προτζέκτορες και οθόνες παλαιότερης τεχνολογίας, παιχνιδομηχανές(game boy) και slide projectors.Τα βίντεο μου έχουν ως θεματική την σεξουαλικότητα, την πρώιμη σεξουαλικότητα, την παρενόχληση και κακοποίηση(κυρίως ενδοοικογενειακή και συντροφική). Χρησιμοποιώ παιχνίδια είτε από τα παιδικά μου χρόνια, είτε κούκλες που έχω φτιάξει, και παιχνίδια της μεταπολεμικής περιόδου( μετά τον δεύτερο παγκόσμιο 1945-1955). Ποτέ μου δε σταμάτησα να αγοράζω παιχνίδια ακόμη και στην εφηβικη μου ηλικία. Περίπου στα 18 άρχισα να ενδιαφέρομαι για παιχνίδια παλαιότερων γενεών και κατέληξα να συλλέγω παιχνίδια μεταπολεμικής περιόδου. Έχω ιδιαίτερη έλξη στην συγκεκριμένη περίοδο λόγο των υλικών και της τεχνοτροπίας, καθώς είναι ιδιαίτερα καλοφτιαγμένα, ανθεκτικά και συμπεριλαμβάνουν την αποτύπωση του ανθρώπου εν μέρη με ρεαλισμό αλλά και την απαραίτητη αποδόμηση που χρειάζεται ένα παιχνίδι. Εδώ έρχεται και ένα κοινό σημείο με την δουλειά της μαμάς μου – το πραγματικό μη πραγματικό, ο κόσμος του upside down.
Το τελευταίο διάστημα η δουλειά μου είναι τα κουκλόσπιτα και έργα με ύφασμα και κλωστή. Προσπαθώ να απομακρύνω το κομμάτι της τεχνολογίας από τα έργα μου. Η κίνηση, το τρισδιάστατο παραμένη ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για τα έργα μου. Το έργο, τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένο καθώς και ο χώρος παρουσίασης είναι πολύ σημαντικά για εμένα και θέλω πάντα να εμπεριέχουν το κομμάτι της διαχρονικότητας. Ένας χώρος, η ιστορικότητα του, η αλλαγή της λειτουργίας του είναι θέματα που με αγγίζουν πολύ-αυτό που μένει. Επιστρέφοντας στη γενέτειρά μου, ανέλαβα την οικογενειακή επιχείρηση «Gatto Perso Luxury Studios and Apartments», ένα κατάλυµα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης που στεγάζεται σ’ ένα κτίριο του 1926 και εισάγει ένα νέο νόηµα στον όρο «φιλοξενία»! Τα τελευταία τέσσερα χρόνια το διαχειρίζομαι και το βλέπω ως μια προέκταση των κουκλόσπιτων μου.