Στάθης Λιώτης «Στην καρδιά μου γράφει Ελλάδα», είναι ο τίτλος της τελευταίας ποιητικής συλλογής του βραβευμένου λογοτέχνη από τις εκδόσεις ΌΣΤΡΙΑ

Ο Στάθης Λιώτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος του τμήματος «Μουσικοπαιδαγωγικής εκπαίδευσης» του πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Είναι αριστούχος διπλώματος μονωδίας  και θεατρικών σπουδών. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στο Βόλο όπου διδάσκει μάθημα τραγουδιού, θεάτρου, φωνητικής και ορθοφωνίας. Από ηλικίας 16 ετών ασχολείται με την ποίηση και τη λογοτεχνία και έχει βραβευθεί δύο φορές για την ποίησή του στον Α’ διαγωνισμό ποίησης του δήμου Αμαρουσίου το 1994 καθώς και το 1995 σε παναθηναϊκό διαγωνισμό ποίησης του δήμου Αθηναίων με πρόεδρο της κριτικής επιτροπής την Άννα Σικελιανού.Επαίνους για το έργο του  έχει δεχθεί από πολλούς σημαντικούς λογοτέχνες όπως ο Βασίλης Βασιλικός, ο Μιχάλης Σταφυλάς, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος και άλλους. Το 2003 εξέδωσε το πρώτο βιβλίο διηγημάτων του με τίτλο «Και στο θάνατο, Ζωή» που έγινε δεκτό με ευμενή σχόλια. Είναι μέλος της Ενώσεως λογοτεχνών Συγγραφέων Λάρισας και μέλος στην Ένωση Λογοτεχνών  Βορείου Ελλάδος.

• Το βιβλίο με ποίηση του Στάθη Λιώτη,

«Στην καρδιά μου γράφει Ελλάδα»

αφηγείται και εξιστορεί, σε έμμετρο αλλά και μη έμμετρο στίχο όπως και ο ίδιος ο τίτλος το μαρτυρά για την Ελλάδα, «μια λέξη λατρεμένη, μια λέξη ιερή», για τον ποιητή μας, γεγονότα της ζωής, προβλήματα της καθημερινότητας και σημαντικά ιστορικά γεγονότα της πατρίδας μας, ξεδιπλώνονται μπροστά μας με τον γλαφυρό ποιητικό λόγο του Στάθη Λιώτη, αλλά και ιστορικά πρόσωπα, εξιστορεί συμβάντα, ήρωες, πολιτικούς.

Μελετά με πάθος τους έλληνες μεγάλους ποιητές και ακολουθεί τα χνάρια τους όπως μας λέει στον πρόλογο του βιβλίου του.

Στο ποίημά του «Προτομής βλέμματα» σελ.85, ο καθημερινός μόχθος του ανθρώπου για τον επιούσιο,

Απλές λέξεις γίνονται τίτλοι που εξιστορεί ποιητικά : «Το κοίταξα», «Η σκάλα», «Πρόσκληση για τσάι»,

Αλλά και πρόσωπα ιστορικά, οι τίτλοι των ποιημάτων του Στάθη Λιώτη, Ραχήλ, Κωστής Παλαμάς, Δουλτσινέα, Κυρά Φροσύνη. Στο Γιαννιώτικο σούρουπο σελ 159 βλέπουμε το ιστορικό γεγονός με την Κυρά Φροσύνη:

«Δίπλα η λίμνη… αναπαύεται η κυρά Φροσύνη.», το ίδιο και στο ποίημά του «Δουλτσινέα», σελ.76 : «…ψάχνω για τον έρωτα/την ωραία Δουλτσινέα».

Μέσα από τις λέξεις μας προσφέρει την απόλαυση της μεγαλόπνοης έμπνευσης του μαζί και αισιοδοξία στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας.

« …Εμπρός παιδιά γενναία μου,/ τη μηχανή μας φτιάξτε,/ τη βλάβη διορθώσετε/ γιατί η ζωή γλυκιά ναι…»

«…Ατρόμητοι ναυτάδες μου,/

πιαστείτε όπου μπορείτε/

μα ψύχραιμοι νάστε να σωθείτε…» σελ. 107

Αλλά και στο ποίημα του «Αντιρρήσεις» στη σελ. 109

Η παρότρυνση για ζωή είναι εμφανή στα λόγια του

«Σήκω, πέτα μακριά τις μαύρες παρωπίδες και αντίκρισε τη μέρα που προβάλει…»

Τα ποιήματα του μοιάζουν με νησί στον ωκεανό που χαρίζουν λύσεις.

Διαβάζοντας κανείς την ποίηση του Στάθη Λιώτη, εικόνες της Ελλάδας, θαλασσινές ξεδιπλώνονται μπροστά του.

Όπως στο ποίημα του Ματαιότης σελ. 89

«Ο γλάρος βουτά

μα σηκώνεται μένα ψάρι στο στόμα…»

Εικόνες της καθημερινότητας του σύγχρονου ανθρώπου, ξεδιπλώνονται μπροστά μας, δεν μένει σε ιστορικές στιγμές, επιστρέφει στο τώρα, στη ζωή με τα όποια προβλήματα και ανησυχίες της.

Στη σελ. 93 του βιβλίου «Στην καρδιά μου γράφει Ελλάδα»: «Σιγά καημένε με πάτησες,/ Τρέχω να προφτάσω/, «… Το λεωφορείο μόλις προλαβαίνω… /Πηγαίνω στο γραφείο… /άνθρωποι και οχήματα μαζί, /τρέχουν να πιάσουν τη ζωή.

Στο ποίημα του «Το μυγάκι», σελ 95, δείχνει ότι στη ζωή και οι πιο άσημοι είναι σημαντικοί και εκτελούν το σκοπό του ταξιδιού τους για τον οποίο είναι στη ζωή.

Γι’ αυτό πρέπει να αφοπλιζόμαστε με υπομονή και θάρρος, ώσπου να δικαιωθούμε και να ξεπεράσουμε τα εμπόδια.

«…Τ’ άλλα ζούδια το χλεύαζαν/

και συνάμα το πείραζαν…». Το μήνυμα του με όπλο την υπομονή και το πιο δύσκολο εμπόδιο νικιέται όσο άσημοι κι αν φαινόμαστε.

Ο ποιητής δίνει μεγάλη σημασία στη γνώση και ότι στη ζωή είναι σημαντικό πράγμα και αυτό το βλέπουμε στο ποίημα του «Τα βιβλία μου» σελ. 99

Εξυμνεί το διάβασμα που είναι το γιατρικό της ψυχής, καθώς με τα βιβλία ξεφεύγει ο νους δημιουργικά.

Όπως και στο ομότιτλο ποίημα του σελ.157

«…Διαβάζει ένα ποίημα, διαβάζει δύο, τρία, γαλήνεψε η ψυχή του».

Ο Στάθης Λιώτης είναι ένας χαρισματικός ποιητής και διαβάζοντας κανείς την ποίηση του μας χαρίζει θέληση για ζωή, αισιοδοξία, διεξόδους στα καθημερινά προβλήματα, γιατί η ζωή είναι όμορφη μόνο μέσα από το καλό την εμπιστοσύνη και την αγάπη.

Εκ μέρους του ιστορικού περιοδικού Λόγου και Τέχνης Δευκαλίων ο Θεσσαλός θα ήθελα να εκφράσω τα

συγχαρητήρια μου στον Στάθη Λιώτη για το νέο βιβλίο του!

Είναι σημαντικό οι λογοτέχνες, ποιητές και συγγραφείς να δίνουν την ευκαιρία στον αναγνώστη να κρατήσει σε εγρήγορση πανανθρώπινες ιδέες, ιδανικά, και μνήμες, ανθρωπιά, αγάπη για την πατρίδα, σεβασμό για τον συνάνθρωπο, μα πάνω από όλα Ειρήνη, έτσι ώστε να ανταπεξέλθει στις συνεχείς προκλήσεις και αντιξοότητες που αντιμετωπίζει ευρύτερα σε μια κοινωνία.

Το ποίημα διδάσκει, εξυμνεί και δίνει λύσεις σε δύσκολες καταστάσεις, κάνει το πνεύμα να σκεφτεί διεξόδους και να κατευθύνεται με αισιοδοξία. Ο κ. Λιώτης σαν ένας καλός αρχιτέκτονας, χτίζει με το λόγο και μας χαρίζει αριστουργήματα!

Ο Δευκαλίων ο Θεσσαλός θα είναι κοντά του και θα τον στηρίζει! Του εύχομαι ολόψυχα να θριαμβεύει στο ταξίδι αυτό που ξεκίνησε στο χώρο της Λογοτεχνίας και της Τέχνης.

Εύχομαι το νέο του βιβλίο να το πάρουν οι Άγγελοι και να το ταξιδέψουν στο χρόνο, αφήνοντας την εντύπωση στους αναγνώστες

«των αριστοτεχνικών δημιουργημάτων»

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΟΥ

Μόνος;

Αλήθεια για μοναξιά ποιος θα μιλήσει;

ποιος θα με κράξει μόνο;

Δίχως παρέα και συντροφιά

Μόνος.

Σ’ ένα γραφείο κλεισμένος

σ’ ένα κελί που λέει ο ποιητής,

Χωρίς πνοή ανθρώπου

στεγνός απ’ άρωμα συντρόφου,

να μου μεθά τα χείλη

Όχι!

Παραδίπλα είν’ οι φίλοι

που με συντροφεύουν διαρκώς

Χαρά μου ξεχειλίζουν την ψυχή

Στέκονται εκεί!