ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΓΩ: Τι σημαίνει να είσαι γυναίκα

Γενναία

Υπέροχη

Νευρώδης

Αγαπητή

Ιδιοφυής

Καλοσυνάτη

Αληθινή

Το  «ασθενές φύλο», «δεύτερο φύλο», και πολλοί άλλοι χαρακτηρισμοί για μια λέξη τόσο ιδιαίτερη, περιλαμβάνει όλα τα επαγγέλματα και λειτουργήματα που μπορεί να διατελεί η καθεμία από εμάς καθημερινά, που περιέχει άπειρα συναισθήματα και πάλι να μην μπορεί να περιγράψει τι ακριβώς σημαίνει να είσαι γυναίκα!

Η Γυναίκα από κούνια, κόντρα στα πρότυπα και στερεότυπα, μαθαίνει να είναι μαχητική και να επιβιώνει.  Δεν επιθυμεί να παίζει μόνο με κούκλες και να φοράει ροζ κορδέλες και φορέματα. Δεν μαθαίνει μόνο μπαλέτο και πιάνο αλλά ποδόσφαιρο, καράτε και ηλεκτρική κιθάρα. Επιλέγει το γκρι, το μαύρο, το μοβ κι όποιο χρώμα την εκφράζει ανάλογα με την διάθεσή της.

Φοιτήτρια κι αργότερα εργαζόμενη-επαγγελματίας, προσπαθεί να εδραιώσει την θέση της να επιβάλλει την παρουσία της με όπλα τις γνώσεις της και την δίψα της για διάκριση σε ένα ανδροκρατούμενο  συχνά περιβάλλον που πολλοί ακόμη την αντιμετωπίζουν με δυσπιστία. Μιλούν πίσω από την πλάτη της όταν παίρνει προαγωγή με σεξιστικά σχόλια ή αστεία γιατί κάποιοι δεν το αντέχει ο …ανδρισμός τους ή προσπαθούν να την υπονομεύσουν με κάθε τρόπο. Κάποιες φορές σφετερίζονται μέχρι και τις ιδέες της και τις παρουσιάζουν για «δικές τους» κι όταν διεκδικεί την πατρότητα τους της πετούν το «καρότο» της ομαδικότητας, της συνεργασίας και της …μελλοντικής της εξέλιξης.

Σύντροφος, σύζυγος, ερωμένη, μητέρα αλλά και εργαζόμενη τις περισσότερες φορές, με ελάχιστη έως καθόλου βοήθεια με τις οικιακές δουλειές ή τα παιδιά, παλεύει να ισορροπήσει σε όλους τους ρόλους ταυτόχρονα, φροντίζοντας τους όλους, ξεπερνώντας τα όρια της αντοχής της. Άυπνη ή με ελάχιστο ύπνο όταν είναι μικρά τα παιδιά, καταφέρνει να φέρει εις πέρας τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις και να είναι πολύ πιο παραγωγική από έναν άντρα που σίγουρα σε αντίστοιχη περίσταση θα είχε πάθει υπερκόπωση… Σχολεία, δρομολόγια, μελέτη, εξωσχολικές δραστηριότητες, πάρτι, εκδηλώσεις, ενημέρωση από δασκάλους, σχολικές γιορτές πάντα εκεί, κουρασμένη, αγχωμένη αλλά εκεί, να δει το βλαστάρι της και να συγκινηθεί, να ξεχειλίσει από περηφάνια και αγάπη. Να επιστρέψει στην εργασία της, να κάνει υπερωρίες ή να πάρει δουλειά για το σπίτι ώστε να τα προλάβει όλα. Κι όταν όλοι θα έχουν κοιμηθεί, να κάτσει με ένα ποτήρι κρασί ή ένα ζεστό τσάι να ξαποστάσει αφού έχει τα πα΄ντα σε τάξη: πλυντήρια, ρούχα για το σχολείο, κολατσιό παιδιών, μαγείρεμα, κλπ,  αν τα καταφέρει και δεν την πάρει ο ύπνος στον καναπέ ή την πολυθρόνα και δεν ξυπνήσει από το βήχα του παιδιού στο βάθος του διαδρόμου ή δεν αρχίζει να τρέμει από το κρύο μέσα στη νύχτα ώστε να σηκωθεί να ει αν και να φτάσει σέρνοντας το κορμί της ως το κρεβάτι της.

Μεσήλικας, πεθερά, γιαγιά προσπαθεί να προσφέρει όλο και περισσότερα αλλά και κάποιες φορές να ζήσει όσα δεν έζησε νωρίτερα γιατί δεν πρόλαβε, δεν ήξερε, δεν μπορούσε γιατί είχε άλλες προτεραιότητες ή γιατί η φωνή της δεν έβγαινε από μέσα της ώστε να ακουστεί. Γιατί τα «πρέπει» ήταν πιο δυνατά από τα «θέλω» της, γιατί έτσι της επέβαλλαν οι άλλοι στην ζωή της. Κι όταν αυτοί απλά έφυγαν ή πέθαναν, δια μαγείας, θυμήθηκε ότι ίσως προλάβει να ζήσει κι εκείνη. Να ταξιδέψει, να σπουδάσει, ναι τώρα στα 40+, 50 ή 60, να ερωτευτεί, να αγαπήσει και να αγαπηθεί.  Να δώσει στα παιδιά της που τώρα είναι ενήλικα ή στα εγγόνια της αυτά που δεν είχε εκείνη την ευκαιρία να της προσφέρουν και προπάντων να τους πει ότι δεν πρέπει να ακούν παρά μόνο το «μέσα τους».

Παντρεμένη, χωρισμένη, μόνη, με παιδιά ή χωρίς πρέπει να είναι επιλογή της χωρίς να ακούει την κριτική της κοινωνίας αλλά μόνο την φωνή της λογικής και της καρδιάς της. Να είναι δική της απόφαση κι όχι της οικογένειας, των συγγενών ή του κόσμου που επιβάλλει την άποψή του την οποία κανείς, μα κανείς δεν ζήτησε ποτέ και τελικά δεν είχε το θάρρος να την πει ξεκάθαρα παρά μόνο πίσω από την πλάτη της.

Η κάθε γυναίκα «κουβαλάει» μαζί της το δικό της φορτίο που άλλοτε θέλει κι άλλοτε όχι να το μοιραστεί με κάποιον. Μπορεί κι από μόνη της να τα καταφέρει γιατί είναι ικανή και το αποδεικνύει έμπρακτα. Πόσες μονογονεϊκές οικογένειες και παιδιά μεγαλώνουν μόνο με την μητέρα τους! Πόσες γυναίκες εργάζονται και αμείβονται με μεγαλύτερο μισθό από τους άντρες ή πόσες από αυτές επιλέγουν την μοναξιά από τον συμβιβασμό σε μια σχέση αδιέξοδη ή έναν γάμο «βιτρίνα»!

Γιατί όταν μια γυναίκα θέλει, όλα τα μπορεί. Κι επειδή όλοι μας από μια γυναίκα ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο, καλό θα ήταν να καλλιεργήσουμε ένα κλίμα πιο φιλικό προς τις γυναίκες. Ξεκινώντας από το στενό οικογενειακό μας περιβάλλον.  Αρχικά ως γονείς, ας περάσουμε στα παιδιά μας το μήνυμα ότι πρέπει να την σεβόμαστε είτε είναι μάνα μας, αδελφή μας, φίλη μας, γυναίκα μας, ερωμένη μας ή απλά  δασκάλα, καθηγήτρια, συνάδελφος μας.  Κι έπειτα το σχολείο να έρθει να ολοκληρώσει την δουλειά που θα έχει ήδη γίνει από το σπίτι.

Μια γυναίκα, όπως ακριβώς κι ένας άντρας, έχει δικαίωμα να επιλέγει τους συντρόφους της, το δικαίωμα της στην μητρότητα, την επιλογή της να μείνει single, να παντρευτεί ή να χωρίσει. Ας καταλάβουν όλοι ότι δεν είναι όλες οι γυναίκες έτοιμες ή ικανές για να γίνουν σύζυγοι ή μητέρες αν δεν το επιθυμούν! Δεν χτυπάει σε όλες το βιολογικό ρολόι ώστε να τεκνοποιήσουν ή να καταψύξουν τα ωάρια τους όταν βρεθεί ο κατάλληλος σύντροφος! Δεν είναι όνειρό τους να φορέσουν όλες νυφικό και να ζήσουν το «παραμύθι» τους! Σε άλλες ο «πρίγκηπας» δεν είναι καν άντρας, κι αυτό ακόμη είναι επιλογή τους! Και δεν πρέπει κανείς, μα κανείς να τις κρίνει και να τις κατακρίνει γιατί η ζωή είναι μια και είναι μοναδική και το πως θα την ζήσει είναι αποκλειστικά δική της απόφαση!

Τέλος, μια γυναίκα μπορεί να είναι ΓΥΝΑΙΚΑ μόνο  όταν νιώθει ολοκληρωμένη κι αυτό επίσης μπορεί να διαφέρει. Για κάποιες αυτό έρχεται μόνο μέσα από την επαγγελματική ανέλιξη και διάκριση, για άλλες μέσα από την οικογενειακή γαλήνη και πληρότητα και για κάποιες από την προσφορά, τον εθελοντισμό ή την ενασχόληση με τα κοινά.

Πάνω από όλα αυτά ας υπογραμμίσουμε το παρακάτω:

Ό,τι κι αν κάνει, μια γυναίκα δεν πρέπει ποτέ να πάψει να νιώθει γυναίκα γιατί κάποιος άντρας (;) την μειώνει, την υποτιμάει, την υποβιβάζει, την ταπεινώνει, την τυραννάει, την κακοποιεί. Για αυτό, κάθε μητέρα οφείλει να μεγαλώνει την κόρη της με τρόπο που να αγαπάει αρχικά τον εαυτό της, να τον σέβεται, να τον εκτιμάει, να ξέρει την αξία της, να έχει πίστη στον εαυτό και στις δυνάμεις της. Να επαναλαμβάνουμε ότι ένας καλός σύντροφος πρέπει να θέλει ακριβώς το ίδιο με εκείνη γιατί αν θέλει κάτι λιγότερο δεν της αξίζει!

Γιατί μια μητέρα πρέπει να εκπαιδεύει τον γιό της  ώστε να σέβεται την κάθε γυναίκα που έχει δίπλα του ή απέναντί του και να της συμπεριφέρεται  με σεβασμό κι εκτίμηση.

Γιατί η γυναίκα είναι η ίδια η ζωή κι αν δεν την προστατεύουμε και δεν την τιμάμε τότε η κοινωνία μας θα γίνεται όλο και χειρότερη και η λίστα με τα ονόματα των γυναικών, δολοφονημένες από άντρες που ήταν «σύντροφοι» ή «σύζυγοι», θα μακραίνει.

Γιατί αν δεν προσέξουμε, θα έχουμε αποτύχει γενικότερα και πρέπει να γίνει αντιληπτό πριν το επόμενο θύμα μπορεί να είναι στην δική μας οικογένεια και νιώσουμε τι σημαίνει να σκοτώνεις την ίδια την ζωή, να σκοτώνεις μια γυναίκα.

γράφει η Αγγελική Μεταξά