ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΠΟΙΗΤΕΣ- ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΣΤΟ ΕΠΕΚΕΙΝΑ

Γράφει: η Χριστιάννα Φωτιάδη

Πριν από λίγες ημέρες πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου »Ανθολογία Από παιδιά για ποιητές-Συνομιλίες στο επέκεινα» που έγραψαν 31 μαθητές της έκτης δημοτικού με την πολύτιμη βοήθεια του δασκάλου τους κ. Νικόλαου Μανιάτη.

Το βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μικρογραφίες, δημιουργήθηκε εξ’ολοκλήρου την περίοδο της καραντίνας μέσω τηλεδιάσκεψης. Αυτό και μόνο κάνει την προσπάθεια αυτών των παιδιών ακόμα πιο αξιέπαινη.

Στην παρουσίαση, που πραγματοποιήθηκε στο σχολείο των παιδιών είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε για λίγο με τον κ. Μανιάτη.

Ακολουθεί η συνέντευξη του κ. Μανιάτη.

1.Πώς γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας αυτής της Ανθολογίας;

Η ιδέα για τη δημιουργία μιας Ανθολογίας ποιημάτων γραμμένη από παιδιά υφαινόταν στο νου από τα πρώτα χρόνια της εκπαιδευτικής μου πορείας. Διαισθανόμουν, όμως, πως δεν έπρεπε να βιαστώ…

2. Εκτός της αντικειμενικής δυσκολίας, λόγω των συνθηκών που δημιουργήθηκε αυτή η Ανθολογία, ποιες άλλες δυσκολίες συναντήσατε κατά την εκπόνηση αυτού  του τόσου σπουδαίου έργου;

Κα Φωτιάδη, θυμάμαι ολοκάθαρα την πρώτη μέρα που ανακοίνωσα την ιδέα μου αυτή στους μαθητές. Ξεκινήσαμε αυθόρμητα, αγνοώντας την όποια δυσκολία. Μόλις είχαμε επιστρέψει στο Σχολείο, το Φθινόπωρο του 2020, και το μόνο που ήθελα ήταν να συστήσω στα παιδιά τους μεγάλους Έλληνες ποιητές. Η μόνη μου έγνοια ήταν να προλάβω, πριν κλείσουν πάλι τα σχολεία, να ανάψω τη φλόγα αγάπης για τη λογοτεχνία στο αμόλυντο αισθητήριό τους. Το σχολικό Ανθολόγιο της πανεπιστημιακής μου Καθηγήτριας, κας Άντας Κατσίκη-Γκίβαλου, βοήθησε να περιπλανηθούμε στα μονοπάτια της ποίησης αλλά και να ψηλαφίσουμε την πρώτη έρευνα, να ψιθυρίσουμε τα λόγια του Ομήρου, να νιώσουμε τις ψυχικές δονήσεις του Νικηφόρου Βρεττάκου και να συναντηθούμε ξανά όλοι μαζί, στην ίδια όχθη, έχοντας ο καθένας πλάι του τον ποιητή που αντάμωσε.

Αντικειμενικές δυσκολίες στη συνέχεια όπως η συνεργασία -εξ αποστάσεως- μιας τόσο πολυπληθούς ομάδας, δεν λύγισαν το πάθος για νέα γνώση.

3. Αν σας δινόταν η ευκαιρία να συνομιλήσετε εσείς με αυτούς τους ποιητές τι θα τους λέγατε σε σχέση με τη δημιουργία αυτής της Ανθολογίας;

Ο υπότιτλος του βιβλίου είναι η απάντησή μου, Συνομιλίες στο επέκεινα, žτο αντίδωρο για τις λέξεις που έπλασαν, το ευχαριστώ για τον κόσμο που δημιούργησαν, για το ποιητικό σύμπαν που έπλασαν και το θάνατο νίκησε. Η φωνή των παιδιών, το μέσο για να καταργηθούν όλες οι αποστάσεις.

4. Η ποίηση είναι τέχνη;

Η κατάκτηση του Λόγου είναι τέχνη…

5. Αν είναι τέχνη δεν είναι για πολλούς και αν είναι για πολλούς δεν είναι τέχνη. Το σχόλιο σας;

Απαιτείται ολοκληρωτική αφοσίωση, διαρκής αγώνας και πόνος για να αποκτήσει ο λόγος την έννοια της Τέχνης. Χρειάζεται, όμως, και κάτι άλλοž, το άυλο να παρατηρείς.

6. Αν σας ζητούσαν να συνεχιστεί αυτό το έργο , ποια θα ήταν  η συνέχεια της Ανθολογίας;

Η συνέχεια της παρούσας Ανθολογίας από παιδιά για Ποιητές είναι ήδη έτοιμη, με ένα εκπαιδευτικό υλικό προσανατολισμένο  στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού δράματος.

7. Ένας στίχος λέει »υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα». Τη σημερινή εποχή που τα παιδιά βάλλονται από πολλούς ότι έχουν χάσει  το σεβασμό, τις ηθικές αξίες, την αγάπη για την τέχνη και πολλά άλλα αποτελεί για εσάς αυτή η προσπάθεια μια απόδειξη υπεράσπισης των παιδιών;

Θέλω ‘να υπερασπίζομαι’ τα παιδιά από τη χαμέρπεια και την υποκρισία κάποιων μεγάλων. Θέλω να οξύνω την αντίληψη και το αισθητήριό τους. Νοιάζομαι να υιοθετούν θετικές στάσεις για τη ζωή, τη φύση, απορρίπτοντας τις κίβδηλες, ηθικοφλύαρες διδαχές. Δεν αντέχει η φύση άλλα αντίγραφα ανθρώπων. Με αυτή την προσέγγιση ναι, θέλω να πιστεύω πως η διαδικασία συγγραφής και η έκδοση του βιβλίου αποτελεί στοιχείο προς αυτή την κατεύθυνση, στη ρότα μια υγιούς παιδείας. Ένα βιβλίο που στοχεύει στην καλλιέργεια της ψυχής όλων. Μια Ανθολογία που σκοπεύει στα λόγια του Αγγελικού Δασκάλου Θωμά Ακινάτηž η ψυχή έχει μια ροπή προς τη γνώση, και το σώμα μια ροπή φυγοπονίας.

8. Κλείνοντας, τι θα θέλατε να πείτε σε αυτά τα παιδιά, μετά από όλο αυτό το τόσο δημιουργικό ταξίδι;

Θα τους πω τα λόγια του Παλαμά: Οι πιο μεγάλοι άνθρωποι, μου φαίνεται, πως είν’ εκείνοι που απ’ τα πρώτα χρόνια γροικούσανε κουβέντες και ανατρεφόντανε με ιδέες πιο ψηλές από το παιδιάστικο μπόι τους.

Φωτογραφίες: Λουτριώτης Ευάγγελος