Γιατί επιλέξατε με τον Γεράσιμο Σκαφίδα να πάτε περιοδεία δεύτερη χρονιά περιοδεία την Μήδεια του Μποστ, που σκηνοθέτησες;

Μετά από την δεύτερη καραντίνα είχαμε ανάγκη να αλλάξει η διάθεσή μας και από το σκοτάδι να περάσουμε στο φως. Για ‘μένα και τον Γεράσιμο δεν υπάρχει τίποτα πιο φωτεινό θεατρικά από μία κεφάτη, απολαυστική κωμωδία, όπως είναι η Μήδεια του Μποστ. Από την στιγμή μάλιστα που η παράσταση ήταν αρκετά δοκιμασμένη τόσο στην Αθήνα, όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα από την περασμένη χρονιά, είχαμε την πεποίθηση ότι η προσπάθειά μας θα έχει μεγάλη ανταπόκριση από τους θεατές και θα περάσουμε πάρα πολύ όμορφα όλοι μαζί σαν μια μεγάλη παρέα.

Για ποιούς λόγους πιστεύεις ότι το συγκεκριμένο κείμενο δεν κλείνει τόσο εύκολα για το κοινό, αλλά και για τους ηθοποιούς;

Διότι είναι ένα έργο που κλείνει το μάτι στην φαντασία και το παιχνίδι. Όπως ο ίδιος ο Μποστ πήρε τον μύθο του Ευριπίδη και ενέταξε σε αυτόν δικές του «εφευρέσεις» (πρόσθετοι χαρακτήρες, άλλος λόγος δολοφονίας των παιδιών κ.α.), έτσι κι εμείς μαζί με το κοινό επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είναι δεκτικός σε οποιοδήποτε νέο στοιχείο έρθει στον διάβα μας. Η «Μήδεια» έχει τόσο στέρεες βάσεις από την γραφή της που μπορεί να εξελίσσεται ομαλά στην πορεία των χρόνων, χωρίς να χάνει την σατιρική διάθεσή της για το εδώ και τώρα.

Πως νοιώθεις μετά από τόσο καιρό με κλειστά τα θέατρα, τώρα που προσπαθούμε να επανέλθουμε;

Δεν νομίζω ότι προσπαθούμε να επανέλθουμε. Εμείς δεν αποσυρθήκαμε ποτέ για να τίθεται θέμα επανόδου. Μας απομάκρυναν οι «υπεύθυνοι» από τους φυσικούς χώρους εργασίας μας και τώρα αυτοί νομίζουν ότι προσπαθούν να μας επαναφέρουν. Όμως το θέατρο και γενικότερα η Τέχνη δεν έφυγαν ποτέ. Είναι τόσο δυνατή η επίδρασή τους στην ζωή μας που πάντα θα βρίσκονται δίπλα στον κάθε άνθρωπο είτε το θέλουν κάποιοι, είτε όχι.

Πιστεύεις ότι οι κυβερνήσεις σε περιόδους κρίσης βρίσκουν τρόπους για να καταπατούν τα εργασιακά και τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Δεν το πιστεύω απλώς, το θεωρώ αυταπόδεικτο. Αρκεί κανείς να ρίξει μια ματιά στα τελευταία νομοσχέδια που έχουν περάσει εν μία νυκτί από τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου. Για ποια εργασιακά δικαιώματα μιλάμε, όταν το κράτος δίνει την ευχέρεια στον κάθε επιχειρηματία να απολύσει σωρηδόν τους υπαλλήλους του; Και όχι επειδή δεν κάνουν καλά την δουλειά τους ή επειδή δεν επιδεικνύουν σωστή συμπεριφορά… Για ποια ανθρώπινα δικαιώματα μιλάμε όταν κάποιοι προσπαθούν να φορέσουν ένα κίτρινο αστέρι στο πουκάμισο των ανθρώπων εν έτει 2021;

Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια, μετά (;) την εποχή του κορωνοϊού;

Καλώς εχόντων των πραγμάτων, τον ερχόμενο Οκτώβρη θα επαναληφθούν για 4^η χρονιά η «Γίδα» του Έντουαρντ Άλμπι στο θέατρο «Αθηνών» και για 2^η χρονιά η «Γυναίκα με τα Μαύρα» της Σούζαν Χιλ στο θέατρο «Πειραιώς 131». Έπειτα, θα κάνουν πρεμιέρα τρεις νέες μου σκηνοθεσίες: «Οι Μάγισσες του Σάλεμ» του Άρθουρ Μίλερ στο θέατρο «Δημήτρης Χορν», το «Σεσουάρ για Δολοφόνους» των B. Jordan-M. Abrams στο θέατρο «Λαμπέτη» και οι «Άθικτοι» των Olivier Nakache & Éric Toledano στον Νέο Ακάδημο. Επίσης, με μεγάλη χαρά, μαζί με τον Γεράσιμο Σκαφίδα, τον σταθερό συνεργάτη μου εδώ και μια δεκαετία, αναλάβαμε για τα επόμενα χρόνια την Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Θεάτρου «Άνεσις», φιλοδοξώντας να δημιουργήσουμε μια ισχυρή καλλιτεχνική ταυτότητα και να προσεγγίσουμε νέους θεατές. Ας ελπίσουμε οι κυβερνώντες να επιδείξουν σοβαρότητα, να αναλάβουν αυτήν την φορά τις ευθύνες τους και να αφήσουν τους χώρους του πολιτισμού και του αθλητισμού να λειτουργήσουν κανονικά ακόμα και με κάποια μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας. Η σωματική υγεία του ανθρώπου είναι ό,τι πιο σημαντικό στην ζωή μας, αλλά μην υποτιμάτε και την ΨΥΧΙΚΗ του υγεία.

Πληροφορίες για την παράσταση και την περιοδεία ΕΔΩ

πηγή:artandpress.gr/