Ιωάννης Κοντέλλης: Η σημερινή εποχή αποτελεί μια ζοφερή πραγματικότητα, είμαστε πολύ τυχεροί όσοι έχουμε διέξοδο στην Τέχνη.

Συμμετείχες σε μια πολύ επιτυχημένη σειρά τις «Άγριες Μέλισσες». Μίλησέ μας γι αυτή σου την τηλεοπτική εμπειρία.

Συμμετείχα σε μια σκηνή ενός επεισοδίου της σειράς ως Μαργέτης, ο δικηγόρος του συνεταιρισμού. Με αυτόν τον τρόπο δοκίμασα λίγο από τη γεύση της συνεργασίας με μία υπέροχη ομάδα, μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Είχα τη χαρά επίσης να παρακολουθήσω γύρισμα, προσθέτοντας στιγμές μαθητείας σε έναν τομέα της δουλειάς μου όπου υστερώ σε εμπειρία. Βίωσα μάλιστα πως είναι όντως ένας τομέας με μεγάλο εύρος απήχησης, γιατί, παρά τη μικρή μου συμμετοχή, έλαβα τόσο όμορφα σχόλια και μηνύματα… Εκτίμησα αφάνταστα το χρόνο που αφιέρωσαν γνωστοί μου και μη για έναν καλό λόγο και είναι αυτό που κρατάω – μία αναζωογονητική απόχρωση της αγάπης που συγκινεί!

Μουσική ή θέατρο; Σε ποια από τις δύο Τέχνες αισθάνεσαι πιο κοντά;

Δεν γνωρίζω αν θα πλησιάσω ποτέ καμία από τις δύο. Αισθάνομαι ότι κάποιες στιγμές αγγίζω ενδιαφέρουσες πτυχές τους, νοιώθοντας όμως ελλιπής και γι’ αυτό θέλω να εκπαιδεύομαι με κάθε ευκαιρία και από κάθε ευκαιρία. Αν με ρωτούσε κάποιος ποιο από τα δυο μου μάτια αισθάνομαι πιο χρήσιμο, θα απαντούσα ότι και τα δύο είναι απαραίτητα για την πλήρη όραση, την ισορροπία. Αντιστοίχως για να βλέπω έξω/πέρα από τον μικρόκοσμό μου, να κατανοώ ό,τι διαφέρει από εμένα και τις αντιλήψεις μου, χρειάζομαι και τις δύο τέχνες που έχω σπουδάσει. Το θέατρο και η μουσική αλληλοσυμπληρώνονται καλύπτοντας ένα είδος ανάγκης που δεν ικανοποιείται διαφορετικά. Και όταν συνδυάζονται, όπως φέτος το καλοκαίρι, είμαι ευγνώμων! Αναφέρομαι στη σύγχρονη λαϊκή όπερα του Δημήτρη Μαραμή «Καπετάν Μιχάλης», ένα έργο βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη. Τους στίχους χορικών έχει γράψει ο Σωτήρης Τριβιζάς. Πρόκειται για μια συμπαραγωγή της Περιφέρειας Κρήτης με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κρήτης, όπου τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει η Έφη Θεοδώρου και τη μουσική διεύθυνση ο Μίλτος Λογιάδης. Αδημονώ γι’ αυτή τη συνεργασία! 

Τι νιώθεις για όλη αυτή την εξέλιξη στο #metoo στην χώρα μας;

Είναι σαφώς πολύ σημαντικό ένα παγκόσμιο κοινωνικό κίνημα να επηρεάζει την Ελλάδα και να ξεκινά δράσεις προσφέροντας βοήθεια. Κανένα θύμα να μη νοιώθει μόνο του. Να ξέρει πως έχει δίπλα του ανθρώπους – υποστήριξη, να βρίσκει το θάρρος να σπάει μια σιωπή που προστατεύει τους θύτες. Μπορούν όμως αυτές οι αξιόλογες και σκληρές προσπάθειες να ξεριζώσουν τις κακοποιήσεις και να τις εξαλείψουν; Φοβάμαι ότι η ατέλεια της ανθρώπινης φύσης επισκιάζει ακόμα και τα καλύτερα κίνητρα, γι’ αυτό χρειαζόμαστε κάτι πιο ουσιαστικό για την επίλυση. Μακάρι να πραγματοποιηθεί γρήγορα και να μην χρειάζεται να μιλάμε για παρόμοιες περιπτώσεις, γιατί απλά δε θα υπάρχουν…!

Τι μουσική επιλέγεις να ακούς στον ελεύθερό σου χρόνο;

Ο Debussy αναφέρει ορθά πως μουσική είναι η σιωπή ανάμεσα στις νότες. Αυτού του είδους τη μουσική επιλέγω (γέλιο). Όταν η φύση της εργασίας και η μελέτη μου σχετίζονται με ήχους/μουσική κι έχω μάθει να αναλύω ό,τι ακούω, να δημιουργώ αυτόματα εικόνες, να το μεταφράζω στη δυτική σημειογραφία, να σκέφτομαι τρόπους ερμηνείας κλπ, θέλω ο ελεύθερος χρόνος μου να είναι όντως ελεύθερος. Εξάλλου η ησυχία, οι παύσεις, η σιωπή είναι πολλές φορές πιο δυνατές μορφές επικοινωνίας και αυτό επιδιώκω όταν βρίσκομαι μόνος με τον εαυτό μου. 

Πώς νομίζεις ότι μπορεί να αποκατασταθεί επαγγελματικά ένας μουσικός στη σημερινή εποχή, άσχετα με την υγειονομική κρίση;

Δεν κατανοώ τον όρο αποκατάσταση στη σχέση ενός καλλιτέχνη με την τέχνη του. Οι εκάστοτε επαγγελματικές επιλογές περιλαμβάνουν μεν το κριτήριο του βιοπορισμού, αλλά δεν είναι η βάση της ενασχόλησης. Η σημερινή εποχή αποτελεί μια δύσκολη και ζοφερή πραγματικότητα για όλους μας και είμαστε πολύ τυχεροί όσοι έχουμε διέξοδο στη μουσική, στο θέατρο κοκ. Εστιάζοντας με αγάπη και σεβασμό: τι μας εκφράζει και είναι ψυχοθεραπευτικό για εμάς τους ίδιους; Απαντώντας με ειλικρίνεια ο καθένας μας στην ερώτηση, μπορεί η απάντηση μέσω της τέχνης μας να αφορά περισσότερους και τότε η συναισθηματική και διανοητική πληρότητα να είναι μια αληθινή αποκατάσταση – έτσι νομίζω τουλάχιστον.

Συνέντευξη: Κωνσταντίνος Παπακώστας

πηγή:artandpress.gr