Αλίκη Βουγιουκλάκη
Σαν σήμερα, το 1996, έφυγε από τη ζωή.
«Ξεκίνησα χωρίς κανένα σχέδιο και χωρίς όπλα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να δουλέψω πολύ για να αρέσω στον κόσμο. Εφόδια στο ξεκίνημά μου ήταν τα νιάτα μου και μια έμφυτη χάρη.Ούτε ψηλή ήμουν, ούτε τελείως καλλίγραμμη,ούτε μάτια μαγευτικά είχα. Κι όμως. Χωρίς τίποτα από αυτά,μπορούσα να είμαι εκθαμβωτική. Ήταν το καθρέφτισμα της ψυχής μου που ήθελε να υπερβεί το μέτριο και το λίγο.Δεν ξέρω αν είμαι καλή ή πόσο καλή είμαι. Ξέρω όμως πόσο έχω πονέσει για όσα έχω κερδίσει.Όλα όσα κερδίζουμε,τα κερδίζουμε με αγώνα.Αρκεί να έχουμε όραμα.Με ρωτούν ποιος έκανε τις σωστές κινήσεις στη σκακιέρα μου. Δεν υπήρχε σκακιέρα στη ζωή μου, στην καριέρα μου. Ψυχή μόνο υπήρχε και υπάρχει.Θέληση, εργατικότητα,αγωνιστικότητα. Είμαι διάσημη από 18 χρονών. Ποτέ δεν υπήρξα το ξέγνοιαστο κορίτσι. Ποτέ δε μπόρεσα να πάρω ένα αγόρι από το χέρι και να περπατήσουμε μαζί χωρίς να μας ενοχλήσουν.Χωρίς να μου ζητήσουν ένα αυτόγραφο ή ένα χαμόγελο.Για να γευτώ τη λατρεία του κόσμου,θυσίασα τη ζωή μου. Θυσίασα την ελευθερία μου.Στα έξι μου χρόνια είχα την αγωνία πως η ζωή τελειώνει, γιατί τότε έχασα τον πατέρα μου.Ύστερα άρχισε η αγωνία,πώς θα τα βγάλει πέρα η μάνα μου με τρία παιδιά.Ήθελα να ξεφύγω από τη μιζέρια.Ήθελα να ξεφύγω από τη σκιά της καθημερινότητας.Ήθελα να ξεφύγω από έναν κόσμο που μου φαινόταν απάνθρωπος,μια και είχα γνωρίσει τον θάνατο σε ηλικία έξι ετών.Πέρασα μια ζωή μελαγχολική και στερημένη συναισθηματικά.Αν είχα την αγκαλιά του πατέρα μου,δε θα είχα ανάγκη να γίνω ηθοποιός,να κάνω όσα κάνω.Θα είχα ζήσει τελείως αλλιώς.Θα είχα ζήσει κι εγώ καλά,κι εσείς καλύτερα.Τους σταρ και τα είδωλα τα φτιάχνει η φαντασία των ανθρώπων, αλλά η πραγματικότητα είναι ωμή και πεζή.Έχω συνειδητοποιήσει ότι είμαι ένα καράβι με άγκυρες.Στο τέλος, θα μείνω αγκυροβολημένη στο λιμάνι της δουλειάς,στο λιμάνι του καθήκοντος,στο λιμάνι της ευθύνης,στο λιμάνι της επιτυχίας,στο λιμάνι του τίποτα. Διαβαίνω τον κύκλο μου συνειδητά και γνωρίζω πού θα είναι το τέλος.Θα τελειώσω τη ζωή μου μόνη,με λίγους φίλους, στους οποίους θα δίνω και θα παίρνω ελπίδες κυρίως,που τόσο θα τις έχω ανάγκη στα δύσκολα χρόνια που θα έρθουν.»
Αλίκη Βουγιουκλάκη
πηγή:Φίλοι της Σελίδας Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
0 comments