Άρθρα
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΦΥΛΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ
από τον Δρ. Ιωάννη Λύρα
Λίγο πριν την Καθαρά Δευτέρα του 2024 υπερψηφίστηκε από την Ελληνική βουλή ο νόμος για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών όταν σχεδόν ταυτόχρονα ο υποψήφιος του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων για την προεδρία της πιο ισχυρής χώρας στον πλανήτη δήλωσε: Υπάρχουν μόνο δυο φύλα στην γη: «only two genders».
Το ερώτημα των περί πόσων φύλων υπάρχουν σήμερα προέκυψε όταν αυτή η συζήτηση οδήγησε και τους άντρες να αναλάβουν«πρώτους ή δεύτερους ανδρικούς ρόλους» σε έναν κόσμο όπου η γυναίκα είναι το παν και όπου χωρίς τη γυναίκα τίποτε δεν έχει νόημα.
Στερεότυπη πληροφορία ή ωδή στο πάθος;
Στο παρακάτω άρθρο, ο Πλαστικός Επανορθωτικός Χειρουργός Δρ. Ιωάννης Λύρας αναλύει από την οπτική γωνία του ειδικού στην ψυχολογία και διαχείριση της εικόνας μας, την μακραίωνη επιδίωξη του γυναικείου και του αντρικού φύλου όπως και των ομοφυλόφιλων ατόμων για την τελειότητα.
Η τέλεια γυναίκα.
Είναι συχνή εικόνα ένα «φυσιολογικό» κοριτσάκι 2-3 χρονών να στέκεται μπροστά στον καθρέπτη φορώντας τα παπούτσια της μητέρας της και να φωνάζει με ενθουσιασμό «είμαι όμορφη». Η ικανότητα των κοριτσιών αυτών, να χαίρονται μπροστά στον καθρέπτη φορώντας τα παπούτσια της μητέρας τους, αποτελεί μια φυσική ταυτοποίηση φύλου. Μια ταυτοποίηση που ενώ αντιγράφεται διαχρονικά μπορεί όμως εύκολα να διαταραχθεί καθώς το αναπτυσσόμενο κορίτσι αρχίζει να αναγνωρίζει τις διακρίσεις που κάνει η κοινωνία εις βάρος του. Μπορεί επίσης και να αντιγραφεί από το άλλο φύλο όταν βλέπει τον θαυμασμό που προκαλεί η εικόνα της τέλειας γυναίκας σε μια κοινωνία όπου η εξωτερική εμφάνιση στα κοινωνικά δίκτυα «παίζει»μεγαλύτερο ρόλο από αυτόν της εσωτερικής τελειότητας της προσωπικότητας.
Η αδυναμία σταδιακής ωρίμανσης μέσα στο βιολογικό φύλο.
Η απασχόληση της γυναίκας με την εμφάνιση είναι μια ευνόητη άμυνα μέσα σε έναν κόσμο που εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει την εσωτερική αξία της θηλυκότητας. Το τελικό αποτέλεσμα της σύνθεσης ενός εσωτερικού και εξωτερικού, κόσμου «βιολογικά» θηλυκού γένους, αποτελεί προϊόν των διαδοχικών εμπειριών μια κόρης που αναζητεί τον εαυτό της, μιας κόρης που ανταγωνίζεται την μητέρα της, μιας εφήβου που προσπαθεί να γίνει σταρ, μιας ώριμης νέας που προσπαθεί να επιτύχει επαγγελματικά, μιας γυναίκας που δεν ικανοποιείται με τίποτα, μιας εγωκεντρικής -υπερδιεγερτικής μητέρας, μιας «βασίλισσας εν αναμονή για το θρόνο», μιας κουρασμένης, θυμωμένης ίσως και αδικημένης κυρίας, τέλος μιας παραιτημένης πρώην «αυτοκράτειρας» ή μιας ευτυχισμένης γιαγιάς. Η γενναιοδωρία με την οποία οι γυναίκες εκφράζονται κοινωνικά- όπου τους προσφέρεται βήμα σήμερα- προαναφέροντας τις ιστορίες τους, είναι χαρακτηριστική του μεγάλου κινήματος προς την ελευθερία και την υπευθυνότητα που βιώνεται από όλες τις σύγχρονες γυναίκες του κόσμου.
Η μητέρα πρότυπο
Όλα τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια εξιδανικεύουν την μητέρα τους. Επειδή όμως είναι πιο δύσκολο στα κορίτσια να διαχωρίσουν τον εαυτό τους από την μητέρα τους, η δυσκολία αυτή μπορεί να διπλασιαστεί ειδικά όταν η μητέρα είναι ναρκισσιστική. Τότε, τα παιδιά αναγκάζονται να κρύψουν τον εσωτερικό εαυτό τους, ζώντας καταπιεσμένα στο σώμα που τους έδωσαν οι πανίσχυροι γονείς τους. Μη έχοντας βεβαιότητα για τον αληθινό τους εαυτό, παράγεται μέσα στο παιγνίδι τους ένα προϊόν φαντασίας που κρύβεται από την πραγματικότητα. Αυτό το αόρατο φανταστικό όσο και πραγματικό άτομο του παιχνιδιού τους, κρατιέται κρυμμένο στο σκοτάδι της ημέρας για πολλά χρόνια, ορισμένες φορές με αρκετά πειθαρχημένο τρόπο. Ως μικρή βασίλισσα το κορίτσι, ή ως ενας μικρός παντοδύναμος βασιλιάς το αγόρι, έχοντας εσωτερικεύσει την μητέρα της/του, νοιώθει αδύναμη/ος, ανίσχυρη /ος στη μάχη με την «κακιά μάγισσα».
Όταν λείπει η ομορφιά
Για πολλά όμως άτομα (γυναίκες και άνδρες) η εμπειρία του θαυμασμού όταν μεγαλώνουν γίνεται πιο σπάνια. Ειδικά οι πραγματικά όμορφες γυναίκες συχνά υποφέρουν από το συναίσθημα ότι δεν είναι αρκετά καλές, αρκετά αποδεκτές, αρκετά όμορφες, ανεξάρτητα από το πόσο ικανές ή πόσο επιτυχημένες είναι κοινωνικά. Εάν η εικόνα τους στον καθρέπτη δεν τις ικανοποιεί, τα πάντα επηρεάζονται αρνητικά από αυτή: οι σχέσεις τους, η ικανότητα να νοιώθουν ικανοποιημένες από την δουλεία τους, η ικανότητα τους να δημιουργούν και να εκφράζονται.
Τα εργαλεία υπεροχής – Η Πλαστική Ιατρική
Η ανάγκη των ανθρώπων για την κοινωνική τελειότητα μιας εξωτερικής μορφής με ατέλειες, κινείται παράλληλα με τον «καταπληκτικό» εσωτερικό εαυτό μας ο οποίος είναι πλασμένος όπως εμείς επιθυμούμε. Αυτή η ανάγκη προκύπτει από την κουραστική προσπάθεια να γίνουν ορατές οι αιτίες της έλλειψης εσωτερικής ειρήνης με τον εαυτό μας. Στο τέλος κάθε τέτοιας ιστορίας, συχνά υπάρχει η ανάγκη της επίσκεψης σε έναν πλαστικό χειρουργό. Από ψυχολογική άποψη, η τελειοποίηση της εξωτερικής μορφής μοιάζει λίγο με την γευσιγνωσία των κρασιών δηλαδή κάποιος δοκιμάζει μέχρι να βρει την ταυτότητα του. Έτσι λοιπόν, η πλαστική χειρουργική δίνει άμεση και ορατή λύση στην αβεβαιότητα της υπεροχής εντός της κοινωνικής ομάδας που ανήκουμε. Τα αποτελέσματα μιας πλαστικής επέμβασης είναι ευεργετικά και ανταμείβονται με ένα άμεσο και δυνατό χειροκρότημα.
Η ψυχολογία όσων φύλων υπάρχουν
Το άτομο που ψάχνει το «φύλο» του θα συνεργαστεί με τον ψυχολόγο όταν το πρόβλημα έχει περάσει στον πυρήνα της προσωπικότητας και είναι χρόνιο. Η γυναίκα θα σταθεί στα δικά της πόδια έχοντας να αντιμετωπίσει λειτουργικά τις εσωτερικές και εξωτερικές αδυναμίες της, θα δει τον εαυτό της όπως πραγματικά είναι. Έτσι, θα βάλει τέλος στην αβεβαιότητα της ταυτότητας της και θα κάνει εκκίνηση στην αληθινή ζωή της. Οι άνδρες θα υποδεχθούν, αποδεχθούν, απορρίψουν ή θα υποκαταστήσουν αυτή τη γυναίκα. Και από αυτή την ποικιλία και τους δυνατούς συνδυασμούς αυτών των δύο οντοτήτων θα γεννηθούν όσα ακόμη φύλα υπάρχουν σήμερα στον κόσμο των ανθρώπων.
Και μια αστεία προσωπική μου ιστορία
Πριν αρκετά χρόνια βρισκόμουν σε μια σπουδαία δεξίωση παρουσία 50 κυριών, από τις πιο όμορφες γυναίκες της Αθήνας σε ένα από τα πιο καλαίσθητα σπίτια της Ελλάδας. Γύρω μου, σε ένα πηγαδάκι, οι κυρίες με ρωτούν για τις τελευταίες μεθόδους αιώνιας ομορφιάς και εορταστικής λάμψης. Σε έναν καναπέ, λίγο πιο μακριά, κάθεται μόνος του ένας πολύ όμορφος σαραντάχρονος κύριος που γρατζουνάει μια κιθάρα. Μία από τις εντυπωσιακές κυρίες αφήνει το πηγαδάκι και πλησιάζει τον πολύ όμορφο νεαρό. «Είστε μουσικός;» τον ρωτάει. «Όχι, είμαι καθηγητής σεξολογίας» απαντάει ευγενικά. Στο άκουσμα αυτό, οι 50 όμορφες κυρίες εγκατέλειψαν το δικό μου πηγαδάκι και δημιούργησαν ένα νέο μεγαλύτερο γύρω από το νεαρό μουσικό επιστήμονα – σεξολόγο, αποδεικνύοντας την ουσία της συζήτησης περί των φύλων. Συμπέρασμα :
Ο άνθρωπος πάντα θα βρίσκει ένα ταξίδι ζωής μέσα στο οποίο θα κυνηγάει τα πάθη του με προσήλωση είτε στην αναζήτηση της ομορφιάς-τελειότητας είτε στην απόκτηση της αυτογνωσίας. Η επιλογή είναι καθαρά προσωπική.
Ευχαριστούμε τον Ιωάννη Λύρα, Ιδιώτη Διευθυντή Κλινικής Πλαστικής και Επανορθωτικής Χειρουργικής, Μέλους του Πειθαρχικού Συμβουλίου του ΙΣΑ (Πρωτοβάθμιο Ιατρών), Μέλους του Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΕΠΕΑΧ (Πλαστικών Χειρουργών), Εκλέκτορα στο ΠΙΣ ( Δευτεροβάθμιο Ιατρών) & Επίτιμο Πρόξενο της Βραζιλίας για το παραπάνω άρθρο στο site https://www.kifissianorthcity.gr
0 comments