Άρθρα

Η ΓΥΝΑΙΚΑ «ΜΑΕΣΤΡΟΣ»

By  | 

γράφει η Αγγελική Μεταξά

Η γυναίκα μοιάζει με καλλιτεχνικό διευθυντή μιας ορχήστρας, που επιλέγει τα έργα που θα εκτελεστούν, τα διδάσκει στους μουσικούς και τους διευθύνει την ώρα της εκτέλεσης. Χωρίς το μαγικό ραβδάκι της συντονισμός δεν μπορεί να υπάρχει. Πρέπει λοιπόν να πούμε ότι η γυναίκα-Μαέστρος είναι ο ΑΡΧΟΝΤΑΣ της παράστασης. Είναι η υπεύθυνη όλου αυτού του μουσικοθεατρικού έργου που τρέχει μπροστά στα μάτια μας. Μπορεί ταυτόχρονα να συντονίζει όλα τα όργανα στην ένταση, στην έκταση και στο χρόνο.

Ακριβώς όπως μόνο μια γυναίκα μπορεί. Είναι πολύπλευρη, πολυτάλαντη, συνδυαστική. Καταφέρνει τα πάντα, ο,τι μπορεί να περιλαμβάνει αυτή η λέξη. Σπίτι, οικογένεια, σπουδές, δουλειά, υποχρεώσεις, κοινωνική ζωή. Επιλέγει πότε θα γίνει το «κρεσέντο» το μέρος του μουσικού κομματιού όπου αυξάνεται βαθμιαία η ένταση, δηλαδή εκεί που θα δώσει μεγαλύτερη έμφαση, ή το «ντιμινουέντο», τη βαθμιαία ελάττωση της έντασης του ήχου, δηλαδή εκεί όπου θα ρίξει τους ρυθμούς της. Αυτή διευθύνει, καθοδηγεί και ορίζει την μουσική παράσταση που δίνει.

Μπορεί να μην είναι πάντα ορατή, ή να έχει γυρισμένη την πλάτη επειδή πρέπει να βρίσκεται σε οπτική επαφή με τους μουσικούς της. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν γνωρίζει τι γίνεται πίσω της. Ίσως και να «βλέπει και καλύτερα» με τα μάτια της καρδιάς της και του ενστίκτου που δεν την προδίδει πότε! Μέσα από μια επίθεση ήχου, δράσης, φωτιστικών εναλλαγών και δημιουργικής ανατριχίλας, οι εικόνες διαδέχονται η μία την άλλη εξακοντίζοντας συναισθήματα (πρωτόγνωρα;) Κι όταν η παράσταση τελειώσει, εκείνη πάλι δίνει το φινάλε, με μια έντονη κίνηση, που μπορεί να μοιάζει γρήγορη αλλά αποφασιστική. Άλλωστε έχει προηγηθεί ολόκληρη εκτέλεση, δίνοντας χρόνο στους θεατές να αισθανθούν τα χιλιάδες συναισθήματα που μας πλημμυρίζουν οι νότες. Στον καθένα κάτι διαφορετικό, σε κάποιους κάτι πιο κοινό, σε άλλους κάτι μοναδικό, σε άλλους κάτι πιο γνώριμο.

Η γυναίκα-μαέστρος χαιρετάει με θερμή χειραψία τους σολίστ, υποκλίνονται όλοι βαθιά, οι μουσικοί των εγχόρδων χτυπάνε ενθουσιασμένοι τα δοξάρια τους. Αποχωρούν μια φορά, το κοινό τους καλεί επίμονα, όρθιο, τους ραίνει με λουλούδια, φωνάζει «μπράβο». Η αποθέωση είναι συγκλονιστική. Τα φώτα ανάβουν, όμως το κοινό αρνείται να φύγει, απαιτεί “encore”, πάλι! Είμαι σίγουρη πως κάποια ακόμη έκπληξη θα επιφυλάσσουν η γυναίκα μαέστρος και η ορχήστρα. Αναμείνατε! Τέλος, ας μην ξεχνάμε και το σημαντικότερο, ο μαέστρος δίνει το φινάλε αλλά εισπράττει και το μεγαλύτερο χειροκρότημα!

Απόφοιτη Ελληνογαλλικής Σχολής "Αγιος Ιωσήφ", Καθηγήτρια γαλλικών, πολύγλωσση και με διδακτική εμπειρία και εξιδείκευση στην εκμάθηση ξένων γλωσσών στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και δυσλεξία(ΕΚΠΑ), αρθρογράφος, πρόσκοπος, εθελόντρια.

Ακολουθήστε μας!


This will close in 10 seconds