Άρθρα

Ένα click away μακριά η ζωή μας

By  | 


Χριστούγεννα σήμερα, διαφορετικά όμως. Δεν είναι το ίδιο φωτεινά, δεν είναι το ίδιο ζεστά. Δεν είμαστε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Τα χαμόγελα λιγοστά και αποκρυμμένα κάτω από τις μάσκες που καλύπτουν τα πρόσωπα. Μόνο τα μάτια χαμογελούν με ένα μελαγχολικό τρόπο για να δείξουν τη νοσταλγία και ίσως την απελπισία με συγκαλυμμένο τρόπο.


Τα σπίτια δεν ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες τους ώστε να υποδεχτούν τους καλεσμένους, συγγενείς και φίλους. Η κάθε οικογένεια μόνη της ή με ελάχιστα πρόσωπα εκτός εστίας. Η νοικοκυρά στρώνει το τραπέζι βάζοντας λιγοστά σερβίτσια και αναπολεί τις προηγούμενες χρονιές που ενώ μέσα της ψιλογκρίνιαζε για την κούραση, της άρεσε που είχε ένα όμορφα στρωμένο τραπέζι, ένα στολισμένο σπίτι  και μια μεγάλη παρέα από αγαπημένα πρόσωπα, γέλια, αγκαλιές και χαρούμενες μοναδικές στιγμές!

Οι νέοι μπροστά στις οθόνες κάθε λογής προσπαθούν να καλύψουν τον ελεύθερο χρόνο τους και τις αποστάσεις από τους φίλους, συμφοιτητές, συμμαθητές. Κοιμούνται πολύ, βαριούνται, γκρινιάζουν γιατί μένουν μέσα, δεν μπορούν να βγουν, να διασκεδάσουν, να πιούνε, να χορέψουν, να φλερτάρουν, να ερωτευθούν. Ένα click away μακριά οι… φίλοι, οι γκόμενοι, τα ραντεβού, τα σινεμά, τα θέατρα, τα πειράγματα, οι παρέες …και τα μέσα μαζικής δικτύωσης τους προσφέρουν παροδικά ένα υποτυπώδες υποκατάστατο. Διαδικτυακές συναντήσεις για καφέ, για ταινία, για παρέα.

Η ζωή μας μπήκε στον «πάγο» όσο κι αν δεν θέλουν κάποιοι να το αποδεχθούν. Τα μαθήματα γίνονται σπίτι , τα διαλείμματα γίνονται στον υπολογιστή παίζοντας παιχνίδια. Η εργασία γίνεται από το σπίτι. Τα ψώνια γίνονται με μηνύματα. Τα δώρα με  delivery. Οι αγκαλιές εξ αποστάσεως. Οι σχέσεις δοκιμάζονται. Όλοι μαζί σε ένα σπίτι προσπαθούν να συνυπάρξουν «αρμονικά» και να διαχειριστούν καταστάσεις πρωτόγνωρες για μικρούς και μεγάλους. Κάποιοι στοιβάζονται σε μικρά διαμερίσματα, άλλοι σε μεγαλύτερα αλλά οι συνθήκες παρόμοιες παντού.   Οι ηλικιωμένοι απομονωμένοι επικοινωνούν μόνο με το τηλέφωνο και τις βιντεοκλήσεις με τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Κάποια αδυνατούν να καταλάβουν γιατί η γιαγιά δεν έρχεται πια σπίτι, δεν παίζει, δεν μαγειρεύει, δεν πάνε βόλτα. Η ζωή μας όλη ένα click away …. από την πραγματικότητα, από την ζωή που μας περιμένει να ζήσουμε σαν αληθινοί άνθρωποι, όπως μας αξίζει. Η ψυχολογία και τα συναισθήματα ασανσέρ. Η κατάθλιψη διάχυτη. Όλες οι μέρες διαδέχονται η μία την άλλη  και δεν ξεχωρίζει καμμία, όλες μοιάζουν ίδιες.

Οι αναμνήσεις και τα κενά από τις απουσίες πιο βαριές και δυσβάσταχτες από ποτέ.

Γονείς που έφυγαν, αγαπημένα πρόσωπα που πέταξαν μακριά απρόσμενα ή με το πλήρωμα του χρόνου μας λείπουν ακόμη περισσότερο. Δεν είναι τα στολίδια και τα φωτάκια που λάμπουν στα χριστουγεννιάτικα δέντρα που φωτίζουν τις μέρες και τις νύχτες μας, είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε και μας λείπουν πολύ περισσότερο από την ζωή μας, κι ας είναι ένα click away μακριά μας, δεν είναι όμως μαζί μας.

Αγγελική Μεταξά

Απόφοιτη Ελληνογαλλικής Σχολής "Αγιος Ιωσήφ", Καθηγήτρια γαλλικών, πολύγλωσση και με διδακτική εμπειρία και εξιδείκευση στην εκμάθηση ξένων γλωσσών στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και δυσλεξία(ΕΚΠΑ), αρθρογράφος, πρόσκοπος, εθελόντρια.

Ακολουθήστε μας!


This will close in 10 seconds