Από τον ΟΗΕ έχει καθιερωθεί η 3η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Η θέσπισή της έγινε το 1992 και έκτοτε τηρείται παγκοσμίως ενώ εορτάζεται σε ολόκληρο τον πλανήτη.Σκοπός είναι να προωθηθεί η κατανόηση σε θέματα αναπηρίας, η κινητοποίηση υπέρ των δικαιωμάτων αξιοπρέπειας και ευημερίας των ατόμων με αναπηρία, ενώ επιδιώκεται η αύξηση του βαθμού ένταξης των ατόμων με αναπηρία σε κάθε πτυχή της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής, καθώς και η βελτίωση της ποιότητας ζωής τους και η υλοποίηση μεταρρυθμίσεων που θα εξασφαλίσουν την κοινωνική τους ενσωμάτωση. Η αρχική ονομασία της ημέρας αυτής ήταν «Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες».
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει ότι περισσότερο από ένα
δισεκατομμύριο άνθρωποι είναι άτομα με αναπηρία ενώ περίπου 190.000.000
αντιμετωπίζουν σημαντικές δυσκολίες στην καθημερινή τους ζωή.
Το βράδυ της 3ης Δεκέμβρη, το κτίριο της Βουλής θα φωτιστεί με τα αιτήματα του αναπηρικού κινήματος.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες 1981
Το 1976, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ανακήρυξε το 1981 ως Διεθνές Έτος των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες ζητώντας ένα σχέδιο δράσης σε εθνικό, περιφερειακό και διεθνές επίπεδο, με ιδιαίτερη έμφαση στην ισότητα των ευκαιριών, την αποκατάσταση και την πρόληψη των αναπηριών. Το θέμα της συγκεκριμένη ημέρας είναι “η πλήρης συμμετοχή και ισότητα”, η οποία ορίζεται ως το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία να συμμετέχουν πλήρως στη ζωή και την ανάπτυξη των κοινωνιών τους, να απολαμβάνουν συνθήκες διαβίωσης ίσες με εκείνες των άλλων πολιτών, και να έχουν ίσο μερίδιο στη βελτίωση των συνθηκών που προκύπτουν από την κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη.
Τα άτομα με αναπηρία, αντιμετωπίζουν εμπόδια στην καθημερινή ζωή, εφόσον η κοινωνία πολλές φορές δε λαμβάνει υπόψη τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ομάδας πληθυσμού, τις δυνατότητες και τις ειδικές τους ανάγκες. Αναπηρία, πλέον θεωρείται το αποτέλεσμα της σχέσης των ικανοτήτων ενός ατόμου και των απαιτήσεων του περιβάλλοντος. Τα άτομα αυτά βιώνουν συχνά το φαινόμενο του «Κοινωνικού Αποκλεισμού». Αισθάνονται την περιθωριοποίηση και στέρηση της συμμετοχής στα κοινωνικά, δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, που πρέπει να είναι κοινά σε όλους τους πολίτες ενός κράτους. Τα άτομα με αναπηρία δε ζητάνε να γίνει η ζωή τους ευκολότερη. Ζητάνε να γίνει η ζωή τους ΙΣΗ με τη δική μας. Στόχος πρέπει να είναι όχι η τυπική, αλλά η πραγματική ισότητα, η οποία σημαίνει ίσες ευκαιρίες στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. Αυτό που πρέπει να επιδιώκεται είναι ο σεβασμός της ατομικής και ομαδικής ιδιαιτερότητας.
Πηγή:www.dimokratiki.gr
βιβλιογραφία: Πανεπιστήμιο Κύπρου
0 comments