ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΚΟΥΡΑΣ

1.  Είσαι ένας ηθοποιός που  σε έχουμε δει στα περισσότερα ελληνικά σήριαλ και όλος ο κόσμος θεωρεί ότι σε ξέρει πολύ καλά και ότι είσαι δικός του άνθρωπος.  Ποιος είναι όμως ο Βασίλης Κούκουρας;

Εν μέρει είναι αυτός που βλέπει ο κόσμος, σε όσα με έχουν δει κατά καιρούς είτε θεατρικό είτε τηλεοπτικό γιατί ο ηθοποιός έχει τα στοιχεία των ηρώων που ενσαρκώνει. Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά, πιο σκοτεινή θα έλεγα η οποία δεν βγαίνει ούτε εύκολα ούτε άμεσα , ούτε επιπόλαια. Αυτή η πλευρά θα βγει μέσω των ρόλων περισσότερο, αλλά οι ρόλοι δεν είναι πάντα διαθέσιμοι. Πρέπει είτε να τους ψάξεις είτε να σε ψάξουν. Κάπου στη μέση βρισκόμαστε εμείς και κατά καιρούς βγάζουμε αυτές τις ανήλιαγες πτυχές του χαρακτήρα μας.

2. Ηθοποιός γιατί;

Γιατί ο πατέρας με μπόλιασε. Ήταν πολύ θεατρόφιλος και με πήγαινε σε πολλές παραστάσεις και δύσκολες παραστάσεις, στο Εθνικό, στην Επίδαυρο. Ήμουν μικρό παιδάκι, 8-9 ετών. Μπορεί να μην καταλάβαινα απόλυτα αυτά που έβλεπα αλλά κάτι μπήκε μέσα μου. Δεν ήμουν από τα παιδιά που έλεγαν μονολόγους και τέτοια. Απλά έβλεπα θέατρο. Αργότερα, όταν μετακομίσαμε, γύρω στα 11, έμενε ένα παιδί στην ίδια πολυκατοικία, με τον οποίο είμαστε ακόμα φίλοι, που ήταν πολύ θεατρόφιλο. Η μητέρα του είχε πάρει μία σειρά, »Το Θέατρο» λεγόταν. Ήταν ολόκληροι τόμοι που είχαν μέσα πολλά θεατρικά κι εγώ τα διάβαζα. Διάβαζα, διάβαζα… Πηγαίνοντας και μαζί του θέατρο  γνώρισα και κάποιους ηθοποιούς και ένας από αυτούς μου παρότρυνε να ασχοληθώ γιατί έβλεπε ότι διάβαζα, ότι είχα άποψη. Έτσι έδωσα εξετάσεις και πέρασα στη δραματική σχολή και έτσι άρχισε αυτό το ταξίδι.

3. Πόσο εύκολο είναι για έναν ηθοποιό να είναι συνεχώς μέσα στα πράγματα;

Είναι τόσο εύκολο όσο και δύσκολο. Και το αντίθετο.

4.Έχεις μια μακρά πορεία στο χώρο του θεάτρου και της τηλεόρασης και μετράς πάρα πολλές επιτυχίες. Υπάρχει κάποιος ρόλος που ξεχωρίζεις;

Ναι, βέβαια. Έχω κάνει έναν πολύ ωραίο ρόλο σε ένα παιδικό της Ξένιας Καλογεροπούλου, έχω κάνει το ντεμπούτο μου στην Επίδαυρο στο Οιδίποδα Τύραννο με την Καρέζη και τον Καζάκο. Εκεί με έβαλαν Κορυφαίο του Χορού, μόλις είχα τελειώσει τη σχολή, το 1989. Τον ρόλο του Μιτς στο »Λεωφορείον ο Πόθος» με την Κατερίνα Χέλμη, τον ρόλο του Πολέμου στην »Ειρήνη» με τον Σπύρο Ευαγγελάτο, στις »Όρνιθες» με τον Κακλέα και βεβαίως σε ένα φοβερό έργο της Δήμητρας Παπαδήμα, στο μικρό θέατρο κάτω από το Περοκέ. Τότε το θέατρο λεγόταν Σταθμός, τώρα λέγεται Μαίρη Αρώνη, αν δεν κάνω λάθος. Ένας εκπληκτικός ρόλος, σε ένα έργο με αγγλικό τίτλο »Don’t worry, be happy» λεγόταν. Ένα εξαιρετικό έργο.

5.Το 1994 αλλά και το 2015 ο κόσμος σε είδε και σε ρόλο παρουσιαστή. Πώς ήταν ως εμπειρία;

Καταπληκτική. Μου άρεσε πάρα πολύ. Θεωρώ ότι ένας ηθοποιός δεν πρέπει να μένει σε στεγανά, να ασχολείται μόνο με την υποκριτική. Αυτό υπερτερεί βέβαια, αλλά μπορεί να δοκιμάσει και άλλα πράγματα. Όσοι ηθοποιοί δηλαδή κάνουν και άλλα πράγματα, εγώ τα επικροτώ. Μορφή έκφρασης είναι η υποκριτική, μορφή έκφρασης είναι και η παρουσίαση. Ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να το ξανακάνω, αρκεί να είναι κάτι που θα μου αρέσει και να έχει ένα ωραίο επίπεδο.

6. Θέατρο, τηλεόραση ή κινηματογράφος; Ποιο προτιμάς;

Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Η τηλεόραση είναι κάτι γρήγορο, κάτι άμεσο, και οικονομικά πιο άνετο. Ο κινηματογράφος από την άλλη, με το θέατρο έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Ο κινηματογράφος έχει πρόβες, έχει το μονοπλάνο, έχει τέτοιες διαδικασίες που το κάνει να συγγενεύει με το θέατρο. Το θέατρο είναι κάτι ζωντανό, αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο, τον αφουγκράζεσαι, τον ακούς, τον βλέπεις με άλλα μάτια. Είναι άλλες οι αισθήσεις του θεάτρου. Και τα τρία έχουν τη χάρη τους αλλά αν με ρωτήσεις με το πιστόλι στον κρόταφο τι προτιμάω θα σου πω το θέατρο.

7.Η σωματική διάπλαση έχει σημασία για το αν ένας ηθοποιός θα πάρει κάποιον ρόλο, δεδομένου ότι είσαι ίσως ο πιο ψηλός ηθοποιός του ελληνικού θεάτρου;

Οφείλω να σου ομολογήσω ότι έχω χάσει ρόλους από τη σωματική μου διάπλαση. Βεβαίως από την άλλη μπορεί να πει κάποιος ότι έχει κερδίσει. Δεν νομίζω ότι μπορείς όμως να στηριχτείς πάρα πολύ στην εξωτερική εμφάνιση. Θεωρώ ότι οι επιλογές ενός σκηνοθέτη, ενός παραγωγού δεν πρέπει να βασίζονται μόνο στην εξωτερική εμφάνιση. Είναι η πρώτη του ματιά, βεβαίως, αλλά δεν είναι μόνο αυτό γιατί δεν ξέρεις ο καθένας τι κρύβει μέσα του. Τα κρυμμένα είναι αυτά που έχουν αξίες και τα κρυμμένα είναι αυτά που πρέπει ένας σκηνοθέτης να βγάλει.  Ανεξάρτητα από τις σωματικές αναλογίες. Θα πρέπει να βγάλει από έναν άνθρωπο είτε ψηλό είτε κοντό, είτε λεπτό είτα παχύ αυτά που έχει μέσα του. Εμένα η διάπλασή μου έχει να κάνει περισσότερο με ανοιχτά θέατρα, με πιο αρχαία πράγματα. Από τη μια είναι πολύ θετικό. Από την άλλη σε κλειστά θέατρα έχω υποστεί αντιρρήσεις ακόμα και από συναδέλφους επειδή είμαι πολύ ψηλός. Έχει τύχει να παίξω καθιστός συνέχεια, να είμαι λίγο σκυμμένος. Οι συνάδελφοι που είναι ψηλοί με καταλαβαίνουν και είναι αρκετοί αυτοί.

8. Πιστεύεις ότι οι σημερινοί ηθοποιοί »ποιούν το ήθος;»

Αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με ηθοποιούς . Εμείς είμαστε »υποκριτές». Ηθοποιός είσαι κι εσύ , ηθοποιός είναι και ο μάγειρας, και ο οποιοσδήποτε κάνει ένα επάγγελμα γιατί ποιεί το ήθος.  Εμείς οι υποκριτές όμως θα πρέπει αυτό το ποιούμε ήθος να το κάνουμε πιο φωτεινό και πιο φανερό. Αυτή είναι η διαφορά μας γιατί ο κόσμος ταυτίζεται με εμάς και θα πρέπει να βλέπει συμπεριφορές ανάλογες με αυτές που έχει στο μυαλό του για μας.  Αλλά ηθοποιοί είμαστε όλοι μας. Το ποιώ ήθος είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο . Το υποκριτικό είναι αυτό που θα πρέπει να παντρευτεί με το ποιώ ήθος.

9.Φέτος πρωταγωνιστείς στο θέατρο σε ένα ομολογουμένως  δύσκολο έργο, το »Κι εγώ σ’ αγαπώ» στο θέατρο Χυτήριο. Μίλησε μας για τον ρόλο σου.

Ένα έργο σε παραγωγή της Βάσιας Παναγοπούλου που αν μη τι άλλο είναι μία καλλιτέχνης η οποία αναλαμβάνει ρίσκο. Κάνει παραστάσεις με ρίσκο και αυτό είναι πολύ μεγάλο προτέρημα. Είναι σπάνιο στις μέρες μας. Οι περισσότεροι θέλουν την σιγουριά.  Η Βάσια παίρνει ρίσκα και αν δεν ρισκάρεις σε αυτή τη ζωή τότε τι; Με τον Γιάννη τον Αϊβάζη που είναι ο σκηνοθέτης, συνεργαστήκαμε άψογα. Είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο, έτσι όπως το κάναμε, γιατί οφείλω να ομολογήσω ότι όταν διάβασα το έργο είπα ωραίο είναι. Αλλά δεν ήξερα πως θα βγει. Όμως, μιλώντας με τον Γιάννη και ανακαλύπτοντας τις ιδέες, είδα ότι υπάρχει έδαφος.  Αυτό το έδαφος λοιπόν όταν παρουσιάσαμε το έργο είδα ότι υπάρχει ανταπόκριση. Κοπιάσαμε πάρα πολύ. Κάναμε από τον χειμώνα πρόβες, σταματήσαμε λόγω κορονοϊού, αρχίσαμε πάλι τον Ιούνιο μέσα στη ζέστη με μία φλόγα και ένα πάθος. Τα άλλα τρία παιδιά που συνεργάζομαι, ο Παναγιώτης (Καρμάτης), η Χριστίνα (Δαλαμάγκα) και η Φωτείνή (Λεβογιάννη) έχουν αυτή τη μεταδοτικότητα που σε κάνει να μπεις κι εσύ στους ρυθμούς τους και να δεις τα εκφραστικά τους μέσα που κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον και  το πάθος μας  για να το παρουσιάσουμε, και τελικά αγαθά κόποις κτώνται. Εμείς το νιώσαμε αυτό.  Στο θέατρο πρέπει να κοπιάσεις, να καταθέσεις ψυχή. Αυτή η παράσταση είναι δύσκολη, όμως έχει αλήθεια και η αλήθεια είναι αυτό που κάνει το ταλέντο σε έναν ηθοποιό.

10.Το »κι εγώ σ’ αγαπώ» θίγει με πολύ εύστοχο τρόπο τη δυσκολία που υπάρχει στις μέρες μας γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις. Σημείο των καιρών;

Οι ανθρώπινες σχέσεις αυτή την εποχή, σαφώς και περνάνε μεγάλη δοκιμασία. Άρχισε από την οικονομική κρίση πριν κάποια χρόνια  και συνεχίζεται με μία κλιμάκωση θα έλεγα τώρα με τις μάσκες, τα γάντια και το »κρατάμε αποστάσεις», »χαιρετηθείτε με τους αγκώνες». Αυτές οι συνθήκες είναι πάρα πολύ επικίνδυνες για τις ανθρώπινες σ΄χεσεις. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει πια το συναίσθημα, έχει μειωθεί ο αυθορμητισμός, η παρόρμηση, έχουν μειωθεί πολλά πράγματα με τα οποία ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος. Θα πρέπει να παλέψει για να μην τα χάσει, γιατί αν τα χάσει δεν θα είναι εύκολο να τα ξανακερδίσει. Πολύ φοβάμαι όμως, ότι υπάρχει τέτοια ανησυχία, να μην συναντιόμαστε και να ανταλλάσσουμε ιδέες, να μην χαιρετιόμαστε, να μην φιλιόμαστε  που δεν ξέρω που θα οδηγήσει.  Δεν μπορώ να βλέπω φοβισμένους ανθρώπους γύρω μου. Ανθρώπους που είμαστε φίλοι, είμαστε συνάδελφοι. Είναι τραγικό αυτό. Πρέπει ο καθένας να παλέψει από το μετερίζι του έτσι ώστε να μην το χάσει όλο αυτό και ακόμα και αν του απαγορεύεται για ένα χρονικό διάστημα, να μην το χάσει.  Να μην χρησιμοποιήσει αυτή τη συνθήκη σαν δικαιολογία.

11. Μπορεί ένας ρόλος και η υποκριτική εν γένει να γίνει »όπλο» για έναν ηθοποιό στην καθημερινή του ζωή;

Ναι, μπορεί. Κοίτα αυτό το επάγγελμα έχει επικινδυνότητες μεγάλες. Αυτή η καθημερινή έκθεση  είτε στο θέατρο είτε στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο και η ανάπτυξη μιας δημοτικότητας  είναι επικίνδυνες. Έχει να κάνει με εγωισμούς, έχει να κάνει με κόμπλεξ, με το ποιος είμαι τώρα εγώ. Είναι πάρα πολύ επικίνδυνο να χάσεις το παιχνίδι και πολύ εύκολο. Μετά βέβαια αρχίζει η πτώση. Χρειάζεται μεγάλη δύναμη, και εγκεφαλική η οποία προέρχεται από μια παιδεία, από καλλιέργεια, από συνεχή αγώνα αλλά κυρίως και από τον περίγυρο. Αν ο περίγυρός σου δεν σε επαναφέρει στην πραγματικότητα είναι πολύ εύκολο να χάσεις το παιχνίδι και πολύ εύκολο να καβαλήσεις καλάμια και να μην ξέρεις πότε να κατέβεις. Ευτυχώς εγώ έχω τέτοιους ανθρώπους γύρω μου, συγγενείς και φίλους  και με επαναφέρουν. Αλλά πάνω απ’ όλα είναι θέμα ανθρώπου και χαρακτήρα. Αυτή τη δουλειά, όπως έλεγε και ο μεγάλος Κάρολος Κουν, δεν την κάνουμε για τους άλλους αλλά για τον εαυτό μας. Για να βελτιωθούμε εμείς. Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο, κάνουμε θέατρο για τον εαυτό μας. Για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Και ο κόσμος θα πρέπει να μας ξέρει μέσα από τη δουλειά μας, ανεξαρτήτως από το αν αρέσουμε. Φυσικά και θα αρέσουμε και φυσικά και δεν θα αρέσουμε. Δεν μπορεί να αρέσουμε σε όλους ή δεν μπορεί να μην αρέσουμε σε κανέναν. Η προσπάθεια μου και ο αγώνας μου θα με κάνει να καταξιωθώ στον εαυτό μου.  Αν ξέρω ότι έχω κάνει σωστά τη δουλειά μου, αν ξέρω ότι δεν υποσκάπτω, δεν λέω διάφορες ασυναρτησίες για συναδέλφους, αυτό θα με κάνει καλύτερο. Δεν μπορεί να κοιτάζομαι στον καθρέφτη και να λέω »μάγκα είσαι ο καλύτερος». Δεν γίνεται. Το ταλέντο δεν συγγενεύει με τον χαρακτήρα.

12. Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα ήθελες πολύ να παίξεις;

Πολλοί ρόλοι που θα ήθελα να παίξω. Και από αρχαία τραγωδία, που έχω ξανακάνει αλλά και από κλασικό ρεπερτόριο. Ο Τένεσσι Ουίλιαμς είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Ήδη συζητάω κάτι πολύ καλό, θεατρικά.

13. Όταν ξεκινάς να συμμετέχεις σε μία δουλειά, θεατρική ή τηλεοπτική, υπάρχει κάτι που σε κάνει να καταλαβαίνεις ότι αυτή η δουλειά θα πάει καλά και θα έχει επιτυχία;

Κοίτα, με τα χρόνια έχω αρχίσει και το ψυχανεμίζομαι αυτό. Δεν ε΄χει να κάνει με το έργο, με το αν είναι βολικός ο θίασος ή με το αν παίζουμε σε μια καλή πόρτα (θέατρο). Από την παράσταση το αντιλαμβάνομαι. Αν η παράσταση με συνεπάρει, με ανατριχιάζει, μου ξυπνάει το μυαλό, λέω αυτό θα πάει καλά. Αλλά είναι η αλήθεια της παράστασης αυτή που θα το σηματοδοτήσει, γιατί τον κόσμο δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις.  Καταλαβαίνει ο κόσμος αν αυτό που κάνεις είναι αληθινό ή όχι. Είναι εξαιρετικά έξυπνος. Όταν τον μεταφέρεις, μέσω του έργου, σε άλλο τόπο και χρόνο, του ξυπνάς άλλες διεργασίες και γίνεται εξαιρετικά έξυπνος σε αυτό που βλέπει. Συνεπώς, αν η παράσταση μου δηλώσει αληθινές βάσεις τότε θα έχει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό πιθανοτήτων να πάει καλά.

14. Μπορείς να φανταστείς τον Βασίλη Κούκουρα να ασχολείται με κάτι άλλο εκτός από την ηθοποιία;

Μου αρέσουν και άλλα πράγματα. Μου αρέσει πάρα πολύ η φιλοσοφία. Μου αρέσει να τρέχω με μηχανές, μου αρέσει ο αθλητισμός πάρα πολύ, έκανα άλλωστε αθλητισμό πολλά χρόνια. Μου αρέσει πάρα πολύ να διδάσκω.  Έχω κάνει και σκηνοθεσίες. Μου αρέσει να ακούω… Βέβαια αυτό είναι το επάγγελμά μου και αν από δω και πέρα δεν ξαναπαίξω τίποτα, δεν είναι ότι δεν θα μου στοιχίσει, αλλά θα το αντιμετωπίσω.

15. Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;

Όπως σου είπα, συζητάω για ένα θεατρικό πολύ δυνατό. Επειδή είμαι σε μία παράσταση αυτή τη στιγμή πολύ καλή, εξαιρετική, αν γίνει αυτό που σχεδιάζουμε θα είναι, η συνέχεια της  το λιγότερο. Θα είναι πολύ συγκινητικό, πολύ ωραίο.

*Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρης της συνέντευξης χωρίς την αναφορά του site.