Μαρία Κάλλας

Σαν χθες γεννήθηκε

Η μητέρα μου δε μου έδινε σημασία
και για να με προσέξει τραγουδούσα.

Ήξερα ότι είχα ωραία φωνή.
Έτσι το τραγούδι έγινε το φάρμακο

κατά των συμπλεγμάτων μειονεξίας
που ένιωθα.

Η μητέρα μου επιχείρησε αρχικά
να με γράψει στο Ωδείο Αθηνών,
το σπουδαιότερο σε όλη τη χώρα,
όμως την ειρωνεύτηκαν.

Τι θα έκαναν, είπαν,
μ’ ένα κορίτσι δεκατριών ετών;

Τότε, παριστάνοντας τη δεκαεξάχρονη
μπήκα σε άλλο Ωδείο, στο Εθνικό.

Την επόμενη χρονιά πέτυχα το στόχο μου
και πέρασα, έπειτα από εξετάσεις
στις οποίες διέπρεψα, στο Ωδείο Αθηνών.

Στο Ωδείο αφιέρωσα περισσότερες
ώρες απ’ όσες επιβαλλόταν.

Στερήθηκα τις χαρές τις εφηβείας
και τις αθώες απολαύσεις της,

αυτές που είναι αφελείς
και αναντικατάστατες.

Αφού τραγουδήσεις
μετά πρέπει να ερμηνεύσεις.

Στο Ωδείο μαθαίνεις να τραγουδάς
αλλά από το σημείο εκείνο,

πρέπει να κάνεις ένα άλμα
και να γίνεις καλλιτέχνης.

Εκεί είναι όμως
που αρχίζουν οι δυσκολίες.

Ξενυχτούσα για να μελετώ
αλλά έμενα στο περιθώριο.

Από την Ελλάδα έφυγα πικραμένη.
Ωστόσο, δεν κρατώ κακία σε κανέναν.

Μαρία Κάλλας
Σαν σήμερα, πριν 100 χρόνια, γεννήθηκε.
VIA Πρόσωπα