ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΚΑΙΤΗ ΙΜΠΡΟΧΩΡΗ

γράφει η Λία Τσεκούρα

Η Καίτη Ιμπροχώρη μοιράζεται μαζί μας απόψεις και αισθήματα για το έργο, την ιστορία και τον ρόλο της.

1. Ποιο κίνητρο σας οδήγησε να συμμετέχετε στο θεατρικό έργο «Όταν ο Ρήγας συνάντησε τον Μότσαρτ»;

Ο βασικότερος λόγος επιλογής μου ήταν ότι ανήκω στην γκρούπα των «Θεατρίνων Θεατές» αλλά και το έργο το ίδιο, αυτό καθ’ αυτό του Γιάννη Σολδάτου.

1. Υπάρχουν στοιχεία του ρόλου σας που σας γοητεύουν ή σας τρομάζουν;

Δεν υπάρχει κάτι μπορώ να πω ότι με τρομάζει, αντίθετα με γοητεύουν οι ίδιοι οι ρόλοι,  η Ελλάδα και φυσικά η γυναίκα του Κανάρη που υποδύομαι. Δύο σύμβολα.

1. Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στις πρόβες σας;

Δεν αντιμετώπισα  δύσκολες στιγμές στις πρόβες, μπορούμε όμως να ορίσουμε ως δύσκολη στιγμή το θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα κι εμπόδισε να γίνει η πρεμιέρα μας και  απλά μεταφέρθηκε η ημερομηνία της λόγω του Εθνικού Πένθους.

1. Ποιες σκέψεις μπορεί να έχει ο θεατής μετά το τέλος της παράστασης;

Τη συνειδοποίηση του πόσο σημαντική είναι η ελληνική ιστορία με όσα γνώριζε και θυμήθηκε αλλά και όσα έμαθε.

1. Γιατί είναι σημαντικό το θέατρο στη ζωή μας;

Γιατί μας φέρνει σε επαφή με προσωπικές μας αλήθειες και σε εμάς τους καλλιτέχνες τις μεταπλάθει σε  δημιουργία.

1. «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή…» πώς θα ολοκληρώνατε εσείς τον επόμενο στίχο του Ρήγα;

«…Παρά Χρόνια πολλά εξαρτώμενης ζωής από πολιτικές επιβολές και παρεκκλίσεις και από ανθρώπους που επιβάλλουν την άποψή τους σε μας και μας εγκλωβίζουν. Ζήτω η ελευθερία ψυχής και σώματος!…»