ΓΟΝΕΙΣ

«Ο γιος μου γεννήθηκε, βαφτίστηκε και μεγαλώνει στα κρυφά και δεν ξέρει ότι κάποιος εκεί έξω τον αναζητά»

By  | 

Πατέρας που διηγείται την δική του ιστορία για το παιδί του που δεν το βλέπει να μεγαλώνει. Πρόκειται για αληθινή ιστορία: ιστορία από μία μητέρα, η οποία δημοσιεύτηκε αρχικά σε άλλη σελίδα (σ.σ. στην «singleparent.gr»). Η ίδια αναφέρει πως το παιδί της γεννήθηκε και βαφτίστηκε κρυφά. Μάλιστα, ένας άνδρας το ψάχνει…

Αληθινή ιστορία: Πώς ξεκινά

Όντας σχετικά νεαρός σε ηλικία και σε σχέση με νεαρή,χωρισμένη με παιδιά κοπέλα την οποία θα ονομάσουμε για τους σκοπούς του άρθρου Μαρία,έφυγα από τον τόπο που ζούσα και συγκατοικήσαμε εκτός Αθηνών…

Μετ από μια υπέροχη συγκατοίκηση λοιπόν και αφού είχα δει ότι η καθημερινότητα με μικρά παιδιά,τα οποία πήγαινα σχολείο,έπαιρνα από το σχολείο,τους μαγείρευα,τα πήγαινα στο μπαλέτο τους κτλ κτλ,αποφασίσαμε να φέρουμε στον κόσμο ένα παιδί… Φυσικά όταν έχεις γνωρίσει μια κοπέλα με παιδιά από ένα διαζύγιο το οποίο κατάλαβες στην πορεία ότι ήταν άσχημο,βλέπεις και τις κακές πλευρές του νομίσματος…Τα νεύρα,τις βρισιές και όλες τις προσπάθειες στο να δυσκολευτεί η ζωή του απέναντι. Δυστυχώς πάντα όταν υπάρχει ο έρωτας στο μυαλό,δείχνεις εμπιστοσύνη και λες μέσα σου ότι αυτό δεν θα συμβεί εδώ. Για το καλό όμως του παιδιού ασφαλώς κάνεις μια κουβέντα και λες ότι αν κάτι γίνει,οι δρόμοι του παιδιού και ο δικός σου θα είναι ΠΑΝΤΑ διασταυρωμένοι μόνιμα.Οι άνθρωποι χωρίζουν,οι γονείς όχι…

Και να που λίγο καιρό αργότερα και εν μέσω εγκυμοσύνης,μαθαίνεις με ένα μήνυμα γραπτό,ότι το έτερον ήμισυ που θεωρούσες σταθερό,δεν θέλει πλέον άλλο την πολύτιμη συντροφιά σου και δεν θέλει απλά να σε ξαναδεί. Όντας μέσα στο δικό της σπίτι,αναγκαστικά φεύγεις. Ασφαλώς σκέφτεσαι το τι θα επακολουθήσει με το παιδί σου,λες πόσο το θες και να βρεθεί μια διέξοδος. Ίσως και μια επανασύνδεση. Δεν ξέρω αν έχετε ακουστά τι είναι το ενοχικό σύνδρομο,αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις σε πιάνει.Νομίζεις ότι φταις εσύ,ότι τα δικά σου λάθη ίσως σε έφεραν εδώ κτλ κτλ κτλ. Εκ πείρας μιλώντας πλέον θα πω ότι ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΛΑΘΟΣ που μπορούσε να δικαιολογήσει τα όσα επακολουθήσαν σε εμένα.

Αληθινή ιστορία: Η συνέχεια

Το παιδί μου γεννήθηκε ουσιαστικά κρυφά,μιας και η μητέρα απέκρυψε την ημερομηνία τοκετού.Δεν μπόρεσα να είμαι στο μαιευτήριο,και όταν επικοινώνησα μπλόκαραν τις γραμμές… Το παιδί μου βαφτίστηκε κρυφά, μιας και δεν ανακοινώθηκε ποτέ η βάφτιση του… Το παιδί μου περπάτησε μόνο του και το είδα σε ένα στόρι στο Ίντερνετ… Το ίδιο έγινε με την πρώτη τροφή, το πρώτο μπλα μπλα,τα πρώτα παιχνίδια και χάδια. Τι μπορούσα να κάνω???ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ παρά μόνο όσα δίνει ο νόμος… Και ερχόμαστε στο νόμο που είναι η ουσία του άρθρου..

Πρώτο εξώδικο προσφέρω ΤΑ ΠΑΝΤΑ…δεν παίρνω απάντηση…. Αγωγή η οποία ορίζεται να εκδικαστεί 2 χρόνια μετά…Υπομονή μέσα μου ενώ σιγοβράζω… Φτάνοντας στην αγωγή,και ενώ είναι ηδύ συμφωνημένα μεταξύ δικηγόρων τα πάντα για τις αναγνωρίσεις,ακούω ότι δεν συζούσα ποτέ με αυτή τη γυναίκα και τα παιδιά,ότι είχε άλλους 2-3 που μπαινόβγαιναν μαζί με εμένα σε εκείνο το σπίτι κάθε βδομάδα,και ότι εγώ δεν είμαι ο πατέρας του παιδιού μου…Από ποιον τα άκουσα αυτά?Από την οικογένειά της….

Φυσικά έως τότε είχαμε αλλού τύπου καραμέλες,ότι ναι μεν είμαι,αλλά δεν είμαι ικανός.Μετά το ικανός μετατράπηκε σε κακός,μετα αυτό σε άλλο κτλ κτλ. Όλα αυτά φυσικά με τα αντίστοιχα στοιχεία που θα βλέπαμε σε δίκες…Το μόνο που είδαμε σε δίκες το ανέφερα…. Μέχρι σήμερα λοιπόν έχουν περάσει 760 μέρες περίπου από τη γέννηση ενός παιδιού,το οποίο δεν έχει ιδέα ότι ένας άνθρωπος εκεί έξω το αναζητά,το ψάχνει και το θέλει.

Αληθινή ιστορία: Τι έγινε μετέπειτα

Ο νόμος της χώρας για παιδιά εκτός γάμου είναι ελαφρά ασαφής. Γιατί το έκανε???Επειδή πολύ απλά είχε νομικό δικαίωμα.Για το οποίο θα λογοδοτήσει. Δεν ξέρω αν όλη αυτή η τάση μονογονεϊκότητας που βλέπω τριγύρω είναι προϊόν οικονομικών,κακών ανθρώπων η λανθασμένης αντίληψης. Πατεράδες και μητέρες είμαστε και πρέπει να είμαστε μαζί για τα παιδιά. Έστω και χωρισμένοι μπορούμε να είμαστε δίπλα δίπλα.Το να κρατάς έναν γονιό μακριά ενώ ξέρεις ότι μακροπρόθεσμα κάνεις κακό στο παιδί σου,σε εμένα ακούγεται κάπως…. Κανε τον εγωισμό σου στάχτη και αποδέξου το γιατί με αυτόν επέλεξες να κάνεις παιδί. Ο νόμος προσφέρει ασφάλεια και σιγουριά για όλους. Αλλά στερείται χρόνου…

Γνωρίζω ότι με τη γνωριμία του γιου μου θα προκύψουν δυσκολίες προσαρμογής, μίλησα και μιλάω με ειδικούς και σίγουρα όλα θα γίνουν με τον καλύτερο τρόπο για το παιδί.Μετακόμισα για να είμαι πλάι του και να μην το μεγαλώσω ως πατέρας του σαββατοκύριακου και το ίδιο λέω σε όσους περνάνε παρόμοιες φάσεις… Όμως αργά ή γρήγορα φτάνεις στο αναγκαστικό σημείο για να δεις το παιδί σου,που πρέπει να επιλέξεις είτε διεκδίκηση συνεπιμέλειας,είτε αυτόφωρα.Γιατί??? Γιατί να μην είναι πιο απλουστευμένα τα πράγματα??? Διατροφές? Εγωισμός??? Μίσος και κακία?? Όλα παίζουν.Όλα θα υπάρχουν και όλα είναι ανθρώπινα συναισθήματα φυσιολογικά μετά από έναν χωρισμό.

Όμως όταν σου κάνουν κάτι τέτοιο,πως μπορείς να εμπιστευτείς ξανά τον άλλο γονέα?Πως ξέρεις οτι θα ξαναδείς το παιδί σου την άλλη εβδομάδα? Πως μπορείς να προχωρήσεις την ζωή σου όταν τα αφήνεις όλα για ένα παιδί,ενόσω ταυτόχρονα ο κάθε άνθρωπος που δεν γνωρίζεις έχει να εκφέρει μια κακή άποψη επειδή “έτσι άκουσε να λένε”?

Το τέλος της αληθινής ιστορίας:

Η αληθινή ιστορία δεν σταματά εδώ… Σε όλα αυτά πρέπει να κινηθείς νομικά ακόμη και εναντίον της μάνας του παιδιού σου.Χτυπήματα στο ήθος σου είναι χτυπήματα στην μελλοντική εικόνα του παιδιού σου και την ψυχολογία του. Πολύ φθηνό για να το πράξει κάποιος. Σίγουρα όμως πολύ βαρύ ώστε να το αφήσεις να περάσει έτσι. Κάποιες κατηγορίες θα κριθούν από τρίτους.Κάποιες πράξεις που έγιναν ώστε να καταστρέφεις έγιναν με μοναδικό σκοπό να είσαι μακριά από το παιδί σου…Το μυαλό σου αυτά στα φωνάζει κάθε πρωί αν έρθετε στη θέση μου… Και κρατιέσαι…Και άλλη μια μέρα περνάει…Και διαβάζεις κάτι κακό ακόμη,και λες δεν πειράζει… Και περιμένεις, περιμένεις, περιμένεις…

Περνάς τη ζωή σου σε παύση μέχρι να έρθει ένα αγοράκι και να σου πατήσει ξανά ένα play. Δυστυχώς όμως μόλις πατηθεί,δεν γνωρίζεις αν η ταινία μέσα σου θα έχει ίδια ποιότητα εικόνας όπως πριν…Πολύς καιρός… Αυτά ήθελα να πω.Σίγουρα το ζήτημα είναι τεράστιο και αν τυχόν ερωτηματικά προκύψουν θα ξανακάνω κάποιο άρθρο…

Έως τότε διαβάζω τις υπέροχες ιστορίες σας,και ελπίζω σε έναν χρόνο από σήμερα να μπορώ τουλάχιστον να μάθω το παιδί μου ποδήλατο. Μόνο αυτό μου απέμεινε εξάλλου να χτίσω στα παιδικά του χρόνια.

πηγή: singleparent.gr

Απόφοιτη Ελληνογαλλικής Σχολής "Αγιος Ιωσήφ", Καθηγήτρια γαλλικών, πολύγλωσση και με διδακτική εμπειρία και εξιδείκευση στην εκμάθηση ξένων γλωσσών στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και δυσλεξία(ΕΚΠΑ), αρθρογράφος, πρόσκοπος, εθελόντρια.

Ακολουθήστε μας!


This will close in 10 seconds