Η κυρά των Μαρασίων

Γεννήθηκε το 1904 στην ανατολική Θράκη στο Ζαλούφι και είχε μια δύσκολη ζωή αφού έμεινε νωρίς ορφανή και χρειάστηκε να φύγει από το μέρος καταγωγής της καθώς οι συγγενείς της μετακινήθηκαν με την ανταλλαγή των πληθυσμών στην Ανδριανούπολη. Αρχικά έμεινε στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και κατόπιν στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας.

Η Βασιλική Λαμπίδου-Φωτακάκη παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε τέσσερα παιδιά από τα οποία έχασε τα τρία σε νεαρές ηλικίες και αργότερα και το τελευταίο της. Το 1962 εγκαταστάθηκε οριστικά στο χωριό Μαράσια, στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Το σπίτι της είναι το τελευταίο του οικισμού, δίπλα στο ακριτικό φυλάκιο, 30 μέτρα μακριά από την Τουρκία.

Εκεί έγινε η μάνα των στρατευμένων Ελλήνων. Κάθε πρωί μαγείρευε και φρόντιζε τους στρατιώτες σαν παιδιά της. Κι εκείνοι είχαν πάρει υπό την προστασία τους την γιαγιά που αργότερα έγινε σύμβολο της ακριτικής Ελλάδας. Έπλενε και σιδέρωνε τα ρούχα τους, ήταν εκεί για ό,τι είχαν ανάγκη. Αργότερα όταν δεν είχε τις δυνάμεις της, οι φαντάροι ήταν αυτοί που την φρόντιζαν μέχρι τέλους.

Καθημερινά νωρίς το πρωί, σηκώνονταν και ύψωνε την ελληνική σημαία στο φυλάκιο για να την βλέπουν οι ξεσπιτωμένοι όπως έλεγε Έλληνες από την απέναντι πλευρά.

Το 2007 είχε βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας την είχε επισκεφτεί στο σπίτι της και την είχε τιμήσει.

Την Κυριακή 19 Ιουνίου 2011, η Βασιλική Λαμπίδου-Φωτάκη «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 107 ετών, και κηδεύτηκε με τιμές.

Η «κυρά των Μαρασίων» βρίσκεται για πάντα πια, θαμμένη στα Μαράσια και έξω από το σπίτι της δεσπόζει η προτομή της και ακριβώς από πάνω της κυματίζει διαρκώς η ελληνική σημαία που ύψωνε όσο ζούσε. Το σπίτι της έχει γίνει μουσείο. Ήταν μια Ακρίτισσα-σύμβολο που δεν ζήτησε ποτέ τίποτα παρά μόνο έδινε, μια σύγχρονη ηρωίδα.

Ρεπορτάζ, φωτογραφίες : Αγγελική Μεταξά