ΑΝΝΑ ΑΔΡΙΑΝΟΥ

Πότε καταλάβατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός; 

Από μικρή με γοήτευε πολύ το θέατρο γιατί έχοντας πατέρα τον ηθοποιό Νίκο Βασταρδή σαν παιδί έβλεπα τις πρόβες και τις παραστάσεις του σε σπουδαία έργα και μου φαινόταν ότι μπαίνω σε έναν μαγικό κόσμο που ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μου. στην εφηβεία σκεφτόμουν διαφορετικά επαγγέλματα αλλά τελειώνοντας το Λύκειο, ένοιωσα ότι ήμουν προορισμένη κι εγώ για το θέατρο και την υποκριτική. Και το ίδιο θα έκανα και τώρα. Είναι ένα επάγγελμα που σε κάνει να ζεις πολλές παράλληλες ζωές.

Έχετε γράψει πολλές σειρές επιτυχημένες στην τηλεόραση που σε κάποιες πρωταγωνιστούσατε ταυτόχρονα. Πόσο δύσκολο είναι ο σεναριογράφος να «αποστασιοποιηθεί» και να διαχωριστεί από τον ηθοποιό; 

Πολλοί καλοί ηθοποιοί και σεναριογράφοι το κάνουν αυτό κι εδώ και στο εξωτερικό. Και μάλιστα πολύ επιτυχημένα. Είναι σαν φτιάχνεις έναν κόσμο και να μπαίνεις και ο ίδιος μέσα. Όταν γράφω δεν σκέφτομαι καθόλου την υποκριτική ούτε τον ρόλο μου, τα βλέπω σαν κάτι έξω από μένα σαν ηθοποιό, κι όταν παίζω… διαβάζω τον ρόλο και τον δουλεύω σαν να τον έγραψε ένας άλλος. Ξέρω ότι ακούγεται τρελό αλλά έτσι είναι. Στην πραγματικότητα δεν ανταγωνίζονται το ένα το άλλο ποτέ. Έχω γράψει και πράγματα χωρίς να παίζω σ’ αυτά, κι έχω παίξει σε πάρα πολλά στα οποία δεν είχα καμιά ανάμειξη σαν ηθοποιός. Αλλά στην πραγματικότητα το αληθινό μου πάθος είναι το θέατρο. Εκεί ο ηθοποιός νιώθει ολοκληρωμένος.

Πόσο δύσκολο είναι να γράφεις και να ερμηνεύεις ταυτόχρονα; 

Νομίζω ότι απάντησα ήδη σ’ αυτό. Δεν είναι ταυτόχρονο. Την ώρα που γράφεις σκέφτεσαι σαν συγγραφέας και σαν σεναριογράφος,  την ώρα που μελετάς τον ρόλο, σκέφτεσαι και νιώθεις σαν ηθοποιός. Και κάποιες φορές ανακαλύπτεις στοιχεία που ο συγγραφέας δεν είχε σκεφτεί ποτέ!

Τηλεόραση, θέατρο σενάριο, συγγραφή βιβλίων. Καλλιτεχνική φύση: αν ήταν να επιλέξετε ένα από όλα ποιο επάγγελμα θα επιλέγατε; 

Δύσκολη επιλογή. Είμαι όλα αυτά, αν μου κόψεις κάποιο θα είναι σαν να κόβεις ένα κομμάτι από το σώμα μου. Αν όμως έπρεπε οπωσδήποτε να διαλέξω, θα διάλεγα να είμαι ηθοποιός αλλά και συγγραφέας βιβλίων. Στα βιβλία ο συγγραφέας ολοκληρώνεται σαν δημιουργός. Το σενάριο είναι μια πιο τεχνική εργασία.

Από που αντλείτε την έμπνευση σας; Προσωπικά βιώματα ή αποκυήματα μυθοπλασίας ; 

Όλα μαζί. Στην πραγματικότητα οι εμπειρίες, οι δικές μου αλλά και αυτές που μου δημιουργούν οι ιστορίες των άλλων που βλέπω μέσα από την ζωή, ενώνονται και ανακατεύονται μεταξύ τους, φτιάχνοντας μια καινούργια πρωτότυπη ιστορία που εξυπηρετεί πάντα κάτι βαθύτερο που θέλω να πω. Μια φιλοσοφία ας πούμε, ένα υπαρξιακό ερωτηματικό, μια άποψη. Αυτό είναι πάντα η κινητήρια δύναμη.

Υπάρχει κάποιος ρόλος από όσους έχετε ερμηνεύσει που να πλησιάζει πιο πολύ σε εσάς; 

Όχι αλλά υπάρχουν ρόλοι που έχουν στοιχεία μου και το αστείο είναι ότι τους έχουν γράψει άλλοι. Η μάνα στο Μπουφάν της Χάρλευ  παρότι εγώ δεν έχω παιδιά, είχε μια παιδικότητα που έχω κι εγώ και ζούσε τον σπαραγμό μιας μεγάλης απώλειας, που τον έχω ζήσει, κι όχι μόνο μια φορά. Αλλά κι ο ρόλος που παίζω τώρα στις ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΜΑΝΟΛΙΕΣ έχει πολλά από εμένα και τον χαρακτήρα μου και την στάση ζωής μου.

Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα θέλατε να ερμηνεύσετε; 

Όχι. Κάθε φορά ο ρόλος για μένα είναι ένα σύμπαν που θέλω να μπω μέσα του και να το ζήσω. Άλλωστε πάντα με ενδιαφέρει πιο πολύ η παράσταση. Ερωτεύομαι κάθε ρόλο αφού μου τον προσφέρουν κι έχω ερωτευτεί και τις συνθήκες της παράστασης. Αλλά υπήρξα και τυχερή. Δυο ρόλοι που είχα ονειρευτεί να παίξω ήταν η Βιόλα από την ΔΩΔΕΚΑΤΗ ΝΥΧΤΑ, και η Μαλέν από τις ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΜΑΝΟΛΙΕΣ. Και ήρθαν και οι δυο.

Υπάρχει κάποιο είδος θεάτρου που δεν έχετε κάνει και θα θέλατε; 

Ίσως το μιούζικαλ. Μου αρέσει πολύ σαν θεατή. Γενικά όμως δεν ονειρεύομαι τίποτα από αυτά που δεν έχω. Γιατί αυτό μου αφαιρεί την χαρά από αυτά που έχω και κάνω. Αυτό είναι μια γενικότερη φιλοσοφία και στάση ζωής.

 «Ανθισμένες Μανόλιες» η παράσταση που θα ανεβάσετε φέτος. Ποιο ρόλο ερμηνεύετε; 

Της Μαλέν που στην ταινία έπαιξε η Σάλυ Φήλντ. Είναι η μητέρα της Σέλμπυ, που πάσχει από μια χρόνια επικίνδυνη για την ζωή της ασθένεια. Είναι μια γυναίκα που πάνω απ όλα είναι μάνα (έχει κι άλλους δυο γιούς) και προσπαθεί πάντα να είναι εκεί για τα παιδιά της και κυρίως για την Σέλμπυ, που είναι άρρωστη και μέσα στην καρδιά της τρέμει γι’ αυτήν. Από την άλλη είναι διευθύντρια του Κέντρου Ψυχικής Υγείας της πόλης κι έχει γνώσεις και έντονη προσωπικότητα, που προσπαθεί να την αναχαιτίσει για να νοιώθει η κόρης της ανεξάρτητη και να μην καταπιέζεται. Όταν η κοπέλα παίρνει μια απόφαση που βάζει την ζωή της σε μεγάλο κίνδυνο, η Μαλέν θα σταθεί δίπλα της και θα της προσφέρει το ένα της νεφρό. Είναι μια σύγχρονη ηρωίδα, μάνα, σύζυγος, γυναίκα, φίλη που ό,τι κι αν της συμβαίνει το αντιμετωπίζει με το κεφάλι ψηλά, και με μια κατάφαση στην ζωή, που συνεχίζεται παρά τις απώλειες. Ένας ρόλος που τον αγκάλιασα και τον λάτρεψα από την πρώτη στιγμή, για το βάθος του, το χιούμορ του αλλά και το ανθρώπινο δράμα που ζει με μια ξεχωριστή αξιοπρέπεια.

Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για το έργο και τους ηθοποιούς που συμμετέχουν; 

Είναι μια κωμική τραγωδία, ένα είδος πολύ κοντά στην ζωή μιας και στην ζωή το γέλιο εναλλάσσεται με το δάκρυ. Στο κομμωτήριο μιας μικρής επαρχιακής πόλης συναντιούνται κάθε εβδομάδα έξι γυναίκες, μαζί με την κομμώτρια. Είναι γειτόνισσες και φίλες και μέσα από αυτές τις συναντήσεις, μοιράζονται τις μεγάλες και μικρές στιγμές της ζωής τους, τα όνειρα και τους φόβους τους, την μοναξιά και τα οικογενειακά και αισθηματικά τους προβλήματα, αστειεύονται, συγκινούνται και κυρίως αλληλοστηρίζονται με τον τρόπο που η γυναικεία φιλία μπορεί να κάνει. Όταν η μία από αυτές αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που την οδηγεί σε ένα τρομερό δίλημμα, οι υπόλοιπες συνασπίζονται γύρω από αυτήν και κυρίως γύρω από την μητέρα της για να τις στηρίξουν και να τους δείξουν πως η ζωή είναι όμορφη και σημαντική, ακόμα και στα πιο δύσκολα. Πρόκειται για ένα έργο με εναλλαγή γέλιου συγκίνησης που δίκαια το αποκαλούν «κωμική τραγωδία».

Οι συμπρωταγωνίστριες μου είναι καταπληκτικές και στις πρόβες βλέπω ότι κάνουν φοβερές ερμηνείες. Η Υρώ Μουκίου, η Βάσω Γουλιελμάκη, η Κατερίνα Μπιλάλη, η Κρίστη Παπαδοπούλου και η Εύη Δαέλλη. Και φυσικά είναι πολύ καλή κι ευρηματική η σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Κυριακού. Νοιώθω τυχερή που συνεργάζομαι μαζί τους κι αξίζει πραγματικά να δει κάποιος αυτή την παράσταση.

 Πόσο άγχος έχετε λόγω του κορωνοϊού  και για τα μέτρα που τα δεδομένα συνέχεια αλλάζουν; 

Δεν έχω άγχος γιατί το άγχος δεν βοηθάει σε τίποτα. Στην ζωή τα δύσκολα πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με αισιοδοξία και πίστη στο καλύτερο. Και με σοβαρότητα φυσικά.

Δύσκολη ή εύκολη απόφαση να πραγματοποιηθεί αυτή η παράσταση αυτή την δεδομένη στιγμή; 

Δεν ξέρω. Το σημαντικό είναι ότι όλοι και όλες θέλαμε με όλη μας την καρδιά και το πάθος να την κάνουμε, με πρώτη την Βάσια Παναγοπούλου που είναι η παραγωγός. Αλλά πιστεύω ότι είναι και η κατάλληλη στιγμή γιατί είναι ένα έργο που υμνεί την ζωή σε δύσκολες συνθήκες κι έχει μια βαθιά αισιοδοξία.

 Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

Δεν κάνω γενικά μακροχρόνια σχέδια γιατί… Όταν ο άνθρωπος σχεδιάζει, ο Θεός γελάει. Πάντως τον χειμώνα ετοιμάζομαι να παίξω έναν κωμικό ρόλο έκπληξη σε μια καινούργια κωμωδία στο ΟPEN με πολύ αξιόλογους πρωταγωνιστές.