ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΡΙΠΟΔΗΣ

Ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός.  Ποια από τις τρεις  ιδιότητες είναι πιο κοντά σας;

Όλες

Πόσο εύκολο να σκηνοθετείς συναδέλφους;

Είναι αρκετά εύκολο καθώς έχουμε κοινό κώδικα επικοινωνίας.

Φέτος το καλοκαίρι σκηνοθετείτε την παράσταση »Ο Πέτρος και ο λύκος», ένα αριστουργηματικό έργο το οποίο έχετε προσεγγίσει εντελώς διαφορετικά. Μιλήστε μας γι’αυτό.

Ήθελα πολλά χρόνια να κάνω αυτό το έργο.Ένα πρωί που ήμασταν με τον Ρένο για καφέ, του είπα για το έργο και μου λέει, πάμε να το κάνουμε. Ήρθε και η καραντίνα αλλά δεν το βάλαμε κάτω. Αρχίσαμε πρόβες, πρώτα για την ψυχολογία μας, με σκοπό αφού δεν μπορούσαμε να δουλέψουμε να κάνουμε τουλάχιστον κάτι δημιουργικό, κάτι που να μας αρέσει,και αν μας πάει καλά να είμαστε έτοιμοι όταν ανοίξουμε. Βρήκα λόγω της καραντίνας πολύ καλούς μουσικούς και επειδή δεν μπορούσαμε να έχουμε ολόκληρη συμφωνικά ορχήστρα προσάρμοσα μαζί με τον Μάριο Παπούλια που έκανε την ενορχήστρωση το έργο σε εφτά μουσικά όργανα προσθέτοντας πιάνο και σαξόφωνο χωρίς να αλλάξουμε ούτε μία νότα από το αρχικό παραμύθι. Ενέταξα το θέατρο σκιών, το διαδραστικό παιχνίδι, τέσσερα τραγούδια πάνω στις μελωδίες του Προκόφιεφ και νομίζω πως το αποτέλεσμα μας δικαίωσε. Είναι υπέροχο να βλέπεις ζωντανά τα μουσικά όργανα να συμμετέχουν τόσο ουσιαστικά σε μία παράσταση. Αφιέρωσα πολύ χρόνο, ενέργεια και καλή διάθεση και φτιάξαμε ένα έργο που αξίζει να το παρακολουθήσουν τόσο τα παιδιά όσο και οι μεγάλοι.

Τα παιδιά είναι πιο δύσκολο κοινό;

Τα παιδιά, τα σημερινά παιδιά που έχουν τεράστια εξοικείωση με την τεχνολογία, τα κινητά και την εικόνα, είναι πολύ δύσκολο κοινό, ίσως το δυσκολότερο. Είναι αδύνατον να  κρατήσεις το ενδιαφέρον τους εάν σε αυτό που παρακολουθούν δεν υπάρχει αλήθεια και ενέργεια επί σκηνής… Ένας ενήλικας όταν μία παράσταση  δεν του αρέσει , περιμένει υπομονετικά να τελειώσει κοιτώντας το κινητό του, το ρολόι του άντε και να χασμουρηθεί… ένα παιδί είναι «αρένα». Εάν δεν του αρέσει κάτι, Θα σηκωθεί, θα φωνάξει, θα ψάξει αλλού να βρει ενδιαφέρον.

Εκτός από αυτή την παράσταση όμως, ετοιμάζετε και το »Νυφικό κρεβάτι» με δύο πολύ καταξιωμένους ηθοποιούς, τον Ορέστη Τζιόβα και την Πηνελόπη Αναστασοπούλου.

Και με ένα πολύ καταξιωμένο συγγραφικό δίδυμο, τους Αλέξανδρο Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου και φυσικά την σκηνοθεσία υπογράφει ο Αλέξανδρος Ρήγας. Προσπαθούμε δύο χρόνια με τον Αλέξανδρο να στήσουμε αυτό το έργο . Είναι ένα έργο κλασσικό ,  που παρόλο που γράφτηκε το 1950, είναι πιο σύγχρονο από ποτέ. Είναι ένα από τα αγαπημένα μου έργα και νιώθω τυχερός που έχω την παραγωγή και την επιμέλεια του.

Ως παραγωγός με ποια κριτήρια επιλέγετε τις παραστάσεις που θα ανεβάσετε;

Προσπαθώ πάντα να συμβαδίζω με την εποχή πάντα όμως σύμφωνα και με τη δική μου αισθητική. Ένας από τους λόγους  που κάνω αυτή τη δουλεία είναι για να μπορώ να έχω το δικαίωμα της επιλογής σε κείμενα και παραστάσεις που είναι πιο κοντά σε μένα, στα όνειρα μου, την ιδιοσυγκρασία , την ψυχολογία, την κουλτούρα  και το ένστικτό μου, λαμβάνοντας πάντα υπόψη το κοινό.

Υπάρχει κάποιος ρόλος από την μέχρι τώρα πορεία σας, που ξεχωρίζετε, που τον »κουβαλάτε» μαζί σας;

Ότι έχω υποδυθεί μου έχει αρέσει. Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάτι, αυτό θα είναι οι συνεργασίες μου με τον Πάνο Κοκκινόπουλο.

Έχετε κάνει τεράστιες επιτυχίες στην μέχρι τώρα πορεία σας. Υπάρχει το άγχος για το ποια θα είναι η επόμενη δουλειά και αν θα είναι το ίδιο επιτυχημένη;

Πάντα υπάρχει αυτό το άγχος διότι κατά ένα περίεργο τρόπο αυτή η δουλειά είναι σαν να μην τελειώνει ποτέ. Κάθε έξι μήνες ετοιμάζουμε και κάτι καινούργιο. Στόχος μας είναι αυτό το άγχος να είναι δημιουργικό.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

Πάρα πολλά. Δεν θα χωρέσουν ούτε σε δύο συνεντεύξεις.