Σελίδα από το παλιό μου ημερολόγιο 3.4.2017 αλλά με θέμα πάντα επίκαιρο
«…και έρχεται η στιγμή, που λες…δεν με νοιάζει τίποτα πια.Χαράσσω ελαφρά τα βήματά μου στην έρημο μέσα μου και ακολουθώ απλά το φως μακριά.»Μερικές φορές δεν χρειάζεται προσπάθεια. Το βλέπεις.Αν γυρίσεις με μια μικρή χρονομηχανή τη ζωή σου πίσω , θα δεις ότι τα σημαντικά, οι άνθρωποι, οι σχέσεις, οι καταστάσεις και οι χαρές , απλά συνέβησαν. ΑΠΛΑ. Χωρίς κόπο, χωρίς γιατί, τυχαία και μοιραία ίσως κάποιες φορές. Και όσες φορές βιάσαμε τις καταστάσεις , τις σχέσεις, τα γεγονότα, τίποτα δεν λειτούργησε καλά. Μείναμε με ένα μεγάλο γιατί, να μας κατατρώει τα σπλάχνα τα βράδια, και ένα ανικανοποίητο θέλω να ξυπνάει σαν θεριό τις αισθήσεις. Κάποιοι το λένε σύμπτωση, κάποιοι το λένε μοιραίο…αλλά πήγαινε πίσω και δες.. πάντα όταν κάτι είναι όμορφο , συμβαίνει όμορφα. Συνέχεια αν έχεις τα ματιά της ψυχής ανοιχτά, βλέπεις τριγύρω σου να πλέκονται συμπτώσεις , ευκαιρίες και θαύματα! Όμως πολύ συχνά κολλάμε σε ανθρώπους και γεγονότα που μπλοκάρουν αυτή τη γλυκιά ροή της ζωής μας, που την τέμνουν άγρια αφήνοντας ερωτηματικά, βάζοντας εμπόδια, αμφιβολίες που μας βάζουν σε διαδικασίες να …ανιχνεύουμε και να ψάχνουμε το γιατί και το πως. ( Χαρά Μαζίδη ψυχολόγος)
Δε θέλω «άλυτα μυστήρια», είμαι σε ηλικία που τα πράγματα είναι απλά όταν θέλουμε και θέλουν και οι άλλοι. Δε θέλω άλλα να μου λένε και άλλα να εννοούν . Θέλω να λένε αυτά που εννοούν, με λόγια ξεκάθαρα. Δεν μπορώ τους ανθρώπους που παίζουν με την καρδιά, το μυαλό, την ζωή των διπλανών. Όταν κάποιος θέλει, βρίσκει τρόπο, χρόνο, ευλυγισία. Δε λέει μεγάλα λόγια αλλά κάνει πράξεις όσα λέει, σκέφτεται και νιώθει. Δεν παίζει κρυφτό, είναι εκεί με κάθε τρόπο. Σου αποδεικνύει ότι είσαι προτεραιότητα στη ζωή του κάθε μέρα.
Κι όταν έχει κάτι να σου πει, σε κοιτάει στα μάτια και στο λέει. Αποφεύγει τους τσακωμούς, δεν προκαλεί εντάσεις . Αν όλοι μας μιλούσαμε και εξηγούσαμε ακριβώς τι μας πείραξε και τι όχι δεν θα υπήρχαν παρεξηγήσεις. Αν θες να είσαι, να ανήκεις και να υπάρχεις στη ζωή του άλλου, τότε πρέπει να παλεύεις κάθε μέρα, όχι μόνο στην αρχή.
Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι δεδομένο και όσοι μας θεώρησαν, αυτοί μας έχασαν πρώτοι. Όλοι κάποια στιγμή πονάμε για ανθρώπους που έφυγαν, για απότομες διακοπές , για χαρακιές , για μαχαίρια που μπήξαμε μόνοι μας στο κόκαλο ή στα ίδια μας τα σωθικά αδιαφορώντας για το αν αξίζει να πηγαίνουμε αντίθετα στο ρεύμα της ζωής μας. Όλοι.
Ίσως να χρειάζεται να περάσουμε όλες αυτές τις φάσεις..ίσως γιατί νομίζαμε ότι είμαστε παντοδύναμοι και αγνοήσαμε το απέναντι εγώ. Ίσως γιατί έπρεπε να ξαναβρούμε την καθαρότητα μέσα μας. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Το παρελθόν, μας δίνει τη σκυτάλη για το παρόν και για το μέλλον μας. δεν ήταν να συμβεί, δεν συνέβη. Δεν άξιζε να συμβεί ή δεν νιώθαμε άξιοι να το γευτούμε ακόμα.
Πάντα αληθινά, προχωρώ μπροστά με αισιοδοξία, έτοιμη για όλα τα όμορφα που θα έρθουν στη ζωή μου για να μην πω ότι δεν πρόλαβα, κάποια στιγμή που θα κάνω τον απολογισμό μου. Αληθινά όμως για όσους μπορούν να είναι αληθινοί!
0 comments