Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΡΕΠΑΣ

La Chandeleur(η γιορτή τής κρέπας)

Είναι ένα έθιμο που γιορτάζεται στη Γαλλία στις 2 Φεβρουαρίου, σαράντα ημέρες μετά τα Χριστούγεννα, και αντιστοιχεί στην Υπαπαντή τού Χριστού, στην υποδοχή του Χριστού στο ναό και στον εξαγνισμό τής Παναγίας. 

Η λέξη «chandelle» σημαίνει λαμπάδα, κερί και από εκείνη πήρε την ονομασία της.

Πως έγινε αυτό; Στη Ρωμαϊκή εποχή, στις 2 Φεβρουαρίου υπήρχε μια γιορτή προς τιμήν του θεού Πάνα. Κατά την διάρκεια της νύχτας, οι πιστοί έβγαιναν στους δρόμους της Ρώμης κρατώντας πυρσούς.
​Το 472, ο Πάπας Γελάσιος Α’ αποφάσισε να εκχριστιανίσει τη γιορτή αυτή, η οποία, στο εξής θα τιμούσε την πρώτη είσοδο του Χριστού στην Εκκλησία. 

Έτσι, την ημέρα της Σαντλέρ οργανώνονταν λιτανείες, κρατώντας λαμπάδες και ακολουθώντας συγκεκριμένο τυπικό: κάθε πιστός έπρεπε να ανάψει μία λαμπάδα στην εκκλησία και να τη μεταφέρει στο σπίτι του, προσέχοντας ιδιαίτερα να τη διατηρήσει αναμμένη. Ένα γνωμικό από την περιοχή της Φρανς-Κοντέ, λέει σχετικά, ότι «αυτός που θα έφερνε στο σπίτι του τη λαμπάδα αναμμένη, στα σίγουρα θα είχε ζωή για άλλη μία χρονιά». Η λαμπάδα αυτή ήταν ευλογημένη και θεωρούνταν πως είχε και άλλες ιδιότητες. Λένε μάλιστα, πως αν έπεφταν μερικές σταγόνες από αυτή τη λαμπάδα επάνω σε αυγά τότε αυτά μπορούσαν να εκκολαφθούν. Λένε ακόμη, ότι από τη στιγμή που η φλόγα της άναβε, προστάτευε από κεραυνούς στις καταιγίδες.

Εν τω μεταξύ, εμφανίζεται μία νέα παράδοση, αυτή της κρέπας. Η παράδοση αυτή έχει τις αναφορές της σ’έναν παλιό μύθο, σύμφωνα με τον οποίο, εάν την ημέρα της Σαντλέρ δεν γίνονταν κρέπες, η σοδειά του σιταριού όλης της χρονιάς θα καταστρεφόταν.
Κάθε χρόνο λοιπόν αυτή την ημέρα, κατά την παράδοση, σε κάθε σπίτι τής Γαλλίας αναβιώνει το έθιμο της παρασκευής κρέπας.

Εξάλλου, η ετοιμασία της κρέπας ακολουθεί και ένα ακόμη έθιμο, αυτό του χρυσού νομίσματος. Οι άνθρωποι στα χωριά γύριζαν στον αέρα την πρώτη κρέπα με το δεξί τους χέρι, ενώ στο αριστερό κρατούσαν ένα χρυσό νόμισμα. Κατόπιν, τύλιγαν το νόμισμα μέσα στην κρέπα, πριν αυτή περάσει τελετουργικά από όλη την οικογένεια και καταλήξει στο δωμάτιο, σε ντουλάπι του οποίου θα φυλαγόταν μέχρι την επόμενη χρονιά. Κρατούσαν έτσι, ό,τι απέμενε από την κρέπα της προηγούμενης χρονιάς, προκειμένου να δώσουν το χρυσό νόμισμα στον πρώτο φτωχό που θα ερχόταν στο σπίτι τους. Αν όλα τα παραπάνω τηρούνταν, η οικογένεια θα είχε σίγουρα χρήματα, για όλη τη χρονιά.

Αυτός μάλιστα που θα γύριζε σωστά την κρέπα του στον αέρα και δεν θα του έπεφτε κάτω, θα είχε εξασφαλίσει την ευτυχία, έως την επόμενη γιορτή της Σαντλέρ.

Στις μέρες μας, τα τελετουργικά με κεριά, λαμπάδες και άλλα έχουν εκλείψει, διατηρήθηκε ωστόσο η παράδοση της κρέπας η οποία τηρείται και αποτελεί μια γευστική απόλαυση όχι φυσικά μόνο την ημέρα της Υπαπαντής.

Σήμερα μάλιστα στο Παρίσι με απόφαση Δημάρχου, οι κρέπες μοιράζονται δωρεάν σε όλους τους Παριζιάνους!

ΒON APPETIT!!!
​

​

​