ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΙ
ΜΑΡΙΑ ΔΕΛΛΑΠΟΡΤΑ:ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ
Ένας άνθρωπος φωτεινός που ζει και δημιουργεί ανάμεσα σε Σουηδία και Ελλάδα, αποτυπώνει με τον ωραιότερο τρόπο στα έργα της τα χρώματα και τις εικόνες της πατρίδας της, δηλαδή της Ελλάδας αντανακλώντας θετική διάθεση και έντονα συναισθήματα.
Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με την ζωγραφική. Ήθελες από μικρή να γίνεις ζωγράφος; Τι έκανες πριν την σχολή;
Όσο κοινότυπο και να ακούγεται, πάντα μου άρεσε να ζωγραφίζω. Πάντα η τέχνη σε όλες τις εκφάνσεις με συνάρπαζε. Όχι ότι ήταν το όνειρο μου να γίνω ζωγράφος από παιδί! Οι σπουδές μου πάνω στην δημοσιογραφία και την συμβουλευτική ψυχολογία, αλλά και η μακρόχρονη μου ενασχόληση με τον σχεδιασμό και την δημιουργία ρούχων, σίγουρα κάποιο ρόλο θα έπαιξαν στο να καταλήξω σε μεγάλη ηλικία να πάρω την απόφαση να δώσω στην Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Όλα αυτά τα χρόνια η ζωγραφική αποτελούσε για μένα ένα καταφύγιο, μια έκφραση, μια διαφυγή. Όντας φύση τολμηρή και που τις αρέσουν οι προκλήσεις αποφασίζω να δώσω εξετάσεις στην Σχολή Καλών Τεχνών! Μπαίνω πρώτη με άριστα, και μάλιστα με την πρώτη προσπάθεια! Και αναφέρομαι σε αυτό γιατί όλοι γνωρίζουν πόσο δύσκολη είναι η εισαγωγή στην Καλών Τεχνών! Αποφοιτώ ακριβώς στα 5 χρόνια από ένα απαιτητικό εργαστήριο, πάλι με άριστα! Θεωρώ ότι πράγματι ήταν ένας μικρός άθλος για μένα, μιας και ήμουν ταυτόχρονα εργαζόμενη, μητέρα, σύζυγος και φοιτήτρια ταυτόχρονα!!!
Γιατί έφυγες από την Ελλάδα; Θεωρείς ότι στην Σουηδία έχεις περισσότερες ευκαιρίες ως ζωγράφος; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για μια ελληνίδα ζωγράφο να κάνει έκθεση στην Σουηδία; Πόσο δεκτικοί είναι οι Σουηδοί στην Τέχνη, αν πάνε σε γκαλερί, αν ενδιαφέρονται για τα εικαστικά;
Στην Σουηδία αποφασίσαμε να μετοικήσουμε πριν από 2 περίπου χρόνια. Προσφέρθηκε στον άνδρα μου που είναι γιατρός μια θέση στο νοσοκομείο της πόλης που μένουμε και αδράξαμε την ευκαιρία να δεχθούμε την πρόκληση να κατοικήσουμε σε μια από τις πιο ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου!!! Η Σουηδία είναι μια χώρα ανοικτή σε ότι καινούργιο ειδικά όταν αυτό αφορά την κουλτούρα, τις τέχνες τις ιδέες. Σας κοινωνία έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένο το κριτήριο της αισθητικής, πράγμα που το βλέπεις στην αρχιτεκτονική των πόλεων, των δημόσιων χώρων, και δίνει ευκαιρίες σε κάθε τι το καινούργιο χωρίς αγκυλώσεις. Ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για όλες τις μορφές τέχνης και υποστηρίζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους καλλιτέχνες. Είναι σημαντικό μέρος της κουλτούρας τους και της διδακτέας ύλης στα σχολεία τους, η καλλιτεχνική έκφραση. Για αυτό και στην πιο μικρή πόλη, συναντά κάποιος πλήθος από γκαλερί. Από τους πρώτους μήνες που εντόπισα την συγκεκριμένη γκαλερί, ήρθα σε επαφή μαζί τους, τους έδειξα δείγμα της δουλειάς μου, τους ενδιέφερε και μου απάντησαν ότι θα μπορούσαν να με εντάξουν στον προγραμματισμό του επόμενο έτους, μιας και για το 2020 είχαν ήδη κλείσει τις εκθέσεις τους. Τόσο απλά!! Χωρίς κανέναν γνωστό, χωρίς κανενός είδος μεσολάβηση!
Γιατί τόσο χρώμα? Είναι θέμα θετικής οπτικής? Είναι θέμα επιλογής χρωμάτων? Είναι ο τρόπος που θέλεις να περάσεις ένα μήνυμα στους άλλους;
Το μεγαλύτερο μέρος της καλλιτεχνικών μου δημιουργιών, χαρακτηρίζεται από την χρήση έντονων χρωμάτων. Η θετική επίδραση των χρωμάτων στην ψυχολογία μου είναι καταλυτική! Αυτό είναι κάτι που μου αρέσει να το μεταφέρω στον καμβά μου και να το εισπράττει ο θεατής. Σίγουρα η μακρόχρονη εμπειρία μου με τα υφάσματα, τους συνδυασμούς των χρωμάτων, τις υφές τους, θα έβαλαν το λιθαράκι τους πάνω σε αυτό!! Στην Σουηδία ωστόσο όταν ήρθα δεν πίστευα ότι θα νοσταλγούσα τόσο απλά πράγματα της χώρα μου που άφησα πίσω! Όπως τον ήλιο!!! Η ανάγκη μου να κουβαλήσω το φως της Ελλάδας σ’ αυτήν την τόσο όμορφη αλλά συνάμα τόσο μουντή τον χειμώνα χώρα του Βορρά ήταν επιτακτική.
Συνεργασίες και εκθέσεις στην Ελλάδα: Στην Ελλάδα αυτή την στιγμή συμμετέχω στην ομαδική έκθεση Together, So Far So Close, στο MOMus Museums/ Πειραματικό Κέντρο Τεχνών Θεσσαλονίκης με ένα έργο μου αναφορικά με τον εγκλεισμό της πρώτης καραντίνας. Πέρα από τις προσωπικές εκθέσεις ως καλλιτέχνης, ( Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού, Βιτρίνες Τέχνης ΟΤΕ Γενί Τζαμί κλπ ) έχω ασχοληθεί με την επιμέλεια εκθέσεων. Έχω την τύχη και την χαρά να συνεργάζομαι με τον Γιάννη Αργυριάδη, υπεύθυνο στις Βιτρίνες Τέχνης του ΟΤΕ Θεσσαλονίκης, έναν ικανότατο, διορατικό θετικό και ονειροπόλο άνθρωπο που έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία ενός ανθρώπου που αγαπά και ασχολείται με την Τέχνη. Μαζί συνεπιμεληθήκαμε την υπέροχη έκθεση “ Εγώ” που πραγματοποιήθηκε με πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία στο Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού, ή αλλιώς Μουσείο Προσφύγων στις Συκιές Θεσσαλονίκης. Η αλήθεια είναι ότι και το κομμάτι της επιμέλειας με ενδιαφέρει ταυτόχρονα με την ζωγραφική και έχουμε σκέψεις με τον Γιάννη Αργυριάδη, να μεταφέρουμε εν καιρώ τις δράσεις μας και στην Σουηδία. Ανοίγοντας έναν διάδρομο επικοινωνίας Ελλήνων και Σουηδών καλλιτεχνών.
Ελλάδα ή Σουηδία; Σε ποια χώρα νιώθεις ότι η δουλειά σου μπορεί να προχωρήσει πιο εύκολα;
Είναι δύσκολο κανείς να δώσει απάντηση! Δεν θέλω να αδικήσω ή να τονίσω τα κακώς κείμενα της Ελλάδας εκθειάζοντας μιαν άλλη χώρα!! Φεύγοντας μακριά από την πατρίδα, ανακαλύπτεις ότι οι καταβολές σου, η ιστορία της χώρας σου σε κάνει περήφανο για αυτήν, και νιώθεις ότι πρέπει να την υπερασπιστείς στους ξένους! Κάνοντας μια σύγκριση με το πολιτικό οικονομικό υπόβαθρο της χώρας που με φιλοξενεί με την πατρίδα μου, θα έλεγα πως καταλυτικό ήταν το γεγονός ότι ενώ μόνο μέσα στα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έζησε Βαλκανικούς πολέμους, Μικρασιατική Καταστροφή, Β Παγκόσμιο Πόλεμο, Χούντα είναι δύσκολο και συνάμα άδικο να την συγκρίνεις με μια χώρα που έχει να ζήσει πόλεμο εδώ και 200 χρόνια περίπου! Σίγουρα οι υποδομές εδώ επιτρέπουν έναν καλλιτέχνη να προχωρήσει πιο εύκολα και γρήγορα γιατί η τέχνη δεν θεωρείται πολυτέλεια!
0 comments