ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

ξυπνάς και σκέφτεσαι: μια καινούργια μέρα ανατέλλει. Άλλη μια μέρα από τα ίδια αλλά και πόσο διαφορετική. Ναι ξέρω, η καραντίνα, η κλεισούρα, η στέρηση απλών πραγμάτων όπως μια βόλτα, ένα γεύμα σε εστιατόριο με καλούς φίλους, η ξενοιασιά, η ανεμελιά, η αίσθηση ότι δεν σε κυνηγάει η ώρα, ούτε η…αστυνομία γιατί από τις 9 το βράδυ κλείνεσαι σπίτι σου υποχρεωτικά.

Γιατί όμως να σκεφτόμαστε πάντα αρνητικά; Γιατί να μην πούμε «άλλη μια Τετάρτη που μας φέρνει πιο κοντά στο σαββατοκύριακο»ή «ευτυχώς άλλη μια μέρα που μπορώ να κάνω ένα σωρό πράγματα», που ίσως να μας επιφυλάσσει μια όμορφη έκπληξη, μια καλή είδηση, μια εξόρμηση στα πέριξ του …νομού λόγω περιορισμών, μια μικρή συνάντηση με έναν καλό φίλο για έναν καφέ στο χέρι, περπατώντας κόντρα στον παγωμένο αγέρα αλλά χαμογελώντας και νιώθοντας ευγνωμοσύνη για όσα έχεις γύρω σου. Γιατί τα ρίχνουμε όλα στη ρουτίνα, στην τύχη, στο «πεπρωμένο»; Αν δεν κάνουμε κάτι και μεις, ο καθένας μας ξεχωριστά, σαφώς και όλα θα μείνουν ίδια.

Μπορεί τώρα που το διαβάζετε, να λέτε από μέσα σας, αυτή τώρα ή ρομαντική είναι ή …χαζή! Όχι, τίποτα από τα δύο. Είμαι απλά αισιόδοξη! Κι όταν όλα μοιάζουν ίδια, δύσκολα, τόσο προβλέψιμα, τότε κάνεις την διαφορά. Απλά τολμάς, και προχωράς. Χαμογελάς, λες καλημέρα, και αναζητάς αγαπημένα σου πρόσωπα, αυτά τα αληθινά, που μαζί τους μπορείς να μοιραστείς τα πάντα ή και τίποτα, που μπορούν να είναι κοντά σου χωρίς να ρωτάνε, που καταλαβαίνουν αμέσως αν σου συμβαίνει κάτι και ακουμπούν το χέρι σου στην πλάτη σου για να σου δείξουν ότι είναι εκεί χωρίς λόγια. Είναι αυτοί που με ένα μήνυμα, ένα τηλέφωνο, έρχονται του σκοτωμού να σε δούνε έστω για 5′ , σου χτυπάνε το κουδούνι να βγεις στο μπαλκόνι για ένα γεια κι ας έχουν υποχρεώσεις, δουλειά, οικογένεια! Κι ας υπάρχει καραντίνα, όταν νιώθουν ότι πρέπει, είναι ικανοί να το διακινδυνεύσουν έστω για λίγα λεπτά μέχρι να βεβαιωθούν ότι είσαι καλά! Που σου λείπουν όταν περνούν οι μέρες και δεν χρειάζεται να δικαιολογήσεις αυτή την ανάγκη γιατί είναι αμοιβαία! Κι αν δεν μπορείς να τα έχεις αυτά, τότε κάτι δεν πήγε καλά, κάτι δεν έκανες σωστά στη ζωή σου…

Ζω δεν σημαίνει επιζώ, συντηρώ μια κατάσταση, ζω σημαίνει βελτιώνω την παρούσα και κάνω ο,τι μπορώ για να νιώθω καλύτερα, για να βλέπω την ζωή με θετική διάθεση και διάσταση. Αν όλοι μας ήμασταν ειλικρινείς, χωρίς υστερόβουλες σκέψεις, εγωισμό, επιθυμία επιβολής,κυριαρχίας στην σχέση, στην εργασία, στην κοινωνική ζωή πόσο πιο ξεκάθαρα θα ήταν όλα!!! Πόσος χρόνος από την ζωή μας δεν θα πήγαινε χαμένος σε αέναες αναλύσεις, σκέψεις, υποθέσεις που ίσως ποτέ δεν πρόκειται να βρούνε απάντηση; Που όταν έρθει η απάντηση απλά μπορεί να μην έχει πια νόημα ! Εμείς οι ίδιοι κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη, διογκώνουμε πρόσωπα και καταστάσεις και μεμψιμοιρούμε για αυτά και δεν κάνουμε καν την προσπάθεια να αλλάξουμε! Ανασφάλεια, αδυναμία, αβεβαιότητα, βόλεμα, φόβος; Δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση, ο καθένας θα ισχυριστεί τα δικά του, την αλήθεια του όμως, ο καθένας την κρατάει για τον εαυτό του….

Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε; Ας ψάξουμε ξεκινώντας πρώτα από μέσα μας τι είναι αυτό που θα θέλαμε και θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε κάνοντας μικρά βήματα. Ας πληγωθούμε, ε και; Η πρώτη ή η τελευταία φορά θα είναι; Ας σταματήσουμε να κρυβόμαστε, να ειρωνευόμαστε, να κρίνουμε! Ποτέ μην λες «ποτέ» κ «πάντα» έλεγε η γιαγιά μου, και είχε απόλυτο δίκιο!Κι ας μου πήρε χρόνια να το καταλάβω! Ας σταματήσουμε να λέμε:»εγώ ποτέ δεν θα το έκανα αυτό στην θέση σου» γιατί απλά δεν είσαι και δεν θα υπάρξεις ποτέ, όπως ούτε εγώ στην δική σου. Γιατί δεν είμαστε και ούτε πρόκειται να γίνουμε ίδιοι. Γιατί θα ήταν τόσο βαρετό και προβλέψιμο να ενεργούμε και να πράττουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο!

Ας χαμογελάμε πιο συχνά, ας έχουμε θετική ενέργεια, αισιοδοξία, πίστη, πείσμα, επιμονή και καλή υγεία για να γίνουν όλα καλύτερα και θα γίνουν αρκεί να το πιστέψουμε! Κι ας ζούμε σε μια περίοδο που όλα αλλάζουν μέρα με την μέρα αλλά εμείς δεν κάνουμε κάτι άλλο παρά να γκρινιάζουμε και να παραπονιόμαστε για τον κορωνοϊό και την καραντίνα γιατί αυτά κάποια μέρα θα τελειώσουν. Μέχρι τότε όμως ας κάνουμε κάτι για εμάς, ο καθένας μας ξεχωριστά. Θα πρέπει αρχικά να πείσουμε τους εαυτούς μας και μετά τους άλλους. Άλλωστε η πραγματική ευτυχία βρίσκεται πρώτα μέσα μας. Κι αν δεν την βρούμε ή δεν παλέψουμε γι αυτήν, είναι σαν να μην υπάρχουμε καν!

Αγγελική Μεταξά